Zanim wszyscy zachwycili się Saschienne i innymi duetami tworzonymi przez zakochane pary, byli oczywiście Dapayk & Padberg.
Narodziny tego projektu stały się swego czasu prawdziwą sensacją. Bo z jednej strony tworzył go jeden z najlepszych producentów epoki klubowego minimalu, a z drugiej – piękna modelka znana z okładek magazynów i światowych wybiegów. Najpierw Eva Padberg zabawiała się opracowywaniem graficznym kolejnych wydawnictw swego chłopaka. Ale z czasem udało się Niklasowi Worgtowi namówić ją do zaśpiewania w jego nagraniach. Od tamtego czasu upłynęło równo dziesięć lat, które zaowocowały kilkunastoma singlami i trzema albumami popularnej nad Renem pary.
Dwie pierwsze płyty duetu Dapayk & Padberg były zdominowane przez taneczny minimal, w który wpleciony został erotyczny głos słynnej modelki. Po sukcesach „Close Up” i „Black Beauty” przyszedł jednak czas na lekki lifting tej formuły. Tak powstała ubiegłoroczna płyta „Sweet Nothings”, na której jej twórcy w zgrabny sposób zbalansowali popową melodykę z klubową energią. Potem Eva i Niklas wyjechali do Szkocji – i pod jej chmurnym niebem zaczęły powstawać zręby kolejnego ich dzieła. Tym razem artyści postanowili zwrócić się w stronę piosenkowej formuły, nasycając ją jednocześnie mocno północną nostalgią.
Otwierający całość „Drowning Inside You” to pomost łączący dawne dokonania duetu z tymi obecnymi – wysmakowany minimal, ozdobiony eterycznym głosem Padberg i tęsknymi partiami smyczków. Taneczny klimat zachowuje także „Layers” – bujając przyjemnie dub-house’owym rytmem o szurającym tonie. Podobny puls znajdujemy nieco dalej w „Gingembre” – ale melancholijny charakter nadają nagraniu syntetyczne dęciaki i mocno zbasowane klawisze. Do zestawu tego pasuje także „Pavements” – ponieważ tym razem niemiecki duet sięga po oldskulowy break house, łącząc lekko podłamane bity z szeptaną wokalizą. Tak samo dzieje zresztą się w kompozycji tytułowej – „Smoke” – której ozdobą jest ejtisowy pasaż romantycznych klawiszy.
Ten smutny ton, wprowadzany przede wszystkim przez nastrojowy śpiew Evy, uzyskuje w pełni odpowiadającą mu oprawę dźwiękową w utworach jednoznacznie flirtujących z brytyjskim post-dubstepem. Zaczyna się od „Headless Queen” – w którym dramatyczny epizod ze szkockiej historii zostaje rozpisany na kruche breaki i oniryczną elektronikę. Bardziej popowy charakter ma „Silent Fireworks” – ze względu na wyrazistą melodykę niesioną przez pierwszoplanowy wokal, otoczony glitchowym zgrzytami i chmurnymi syntezatorami. Kontrapunktem dla solidnie zdubowanego „No Words” jest niemal soulowy „Dark Days”, a eteryczny „Some Air” zaskakuje zgrabnym wykorzystaniem gitary akustycznej. W finałowym „Dance In Your Flame” pojawia się z kolei ciepły Rhodes – zwieńczając całość łagodnym tchnieniem jazzowej przeszłości.
Słychać po materiale ze „Smoke”, że Dapayk i Padberg nasłuchali się ostatnio miejskich trubadurów w rodzaju Jamesa Blake’a czy Jamiego Woona. Nic w tym złego – w ich wykonaniu melancholijne piosenki o elektronicznym brzmieniu zyskują bardziej wyrazisty charakter. Decydują o tym z jednej strony mocno zmysłowe wokalizy Evy, a z drugiej oszlifowane w drum’n’bassowej i minimalowej przeszłości producenckie zdolności Niklasa. W efekcie „Smoke” ładnie wpisuje się w obecne trendy na elektronicznej scenie, zwiastując jego autorom największy komercyjny sukces w całej dyskografii.
Mo’s Ferry 2013
