Bas Mooy – Rage, Remedy and The Lash EP

Prawdziwe parkietowe narzędzia zbrodni, ale czy może być inaczej, kiedy label nazywa się MORD?

MORD006 „Rage, Remedy and The Lash” autorstwa samego właściciela wytwórni – Bas’a Mooy’a, to tak samo jak ówczesne ich wydawnictwa, totalny killer. Holenderskie granie rośnie w siłę, a ja z zainteresowaniem śledzę losy tej sceny. Polecam i wam zwrócić na nią uwagę.

„Ann Meth” studzienne, bo niosące się szerokim echem basy, rave’owe efekty i ten regularnie, jak refren, powtarzający się sampel – coś jakby astmatyk dmuchał w gwizdek.

„Son of Sins” tytułowy utwór nie czeka aż zaczniemy na spokojnie trawić te piekielne dźwięki. Perkusja wchodzi za szybko, bas dudni za mocno, a potem jeszcze, żeby tego było mało, dochodzą do nas cyfrowe tknięcia jakiś chorych sampli, które wabią nas jak syreni śpiew i absolutnie oszołamiają.

 
http://youtu.be/2qjaL040uwc
 

„Rage” zakotwiczony w basowych tonach, zabity cyfrowymi piknięciami, zatrzaśnięty w szczęknięciach stalowych zbroi, powalany w lepkiej czarnej masie niskich, molowych akordów. Rzeczywiście można wpaść w szał.

Mój faworyt „Kaymaan Regiment” brzmi jakby ktoś go popsuł, szumi jak radio nastawione na nieodpowiednią częstotliwość, zgrzyta jak gumowe buty o śliski parkiet. Kończy się nieoczekiwanie, nagle i zostawia słuchacza nazbyt rozochoconego z rozdziawioną buzią i wypiekami na policzkach.

Chamskie, bezkompromisowe granie dla najwytrwalszych techno-zawodników o typowo parkietowym zastosowaniu. Typowe large hall techno, na dobre nagłośnienie i taniec do upadłego w czterech betonowych ścianach industrialnej przestrzeni. Ciekawe czy ktoś w Polsce odważyłby się zagrać kawałki z producenckiego repertuaru Bas’a Mooy’a…?