Po dwuletniej przerwie Kanadyjczycy opublikowali nowy materiał.
Początki formacji z Montréalu sięgają 2001 roku, kiedy to perkusista Bruce Cawdron (Godspeed You! Black Emperor) i wiolonczelistka Rebecca Foon (Thee Silver Mt. Zion, Saltland) założyli grupę Esmerine (wówczas spotkali się przy okazji nagrywania płyty „Signs Reign Rebuilder” Set Fire To Flames). Obecnie w składzie Esmerine mamy też takich muzyków jak Jamie Thompson (The Unicorns, Islands, Little Scream), Brian Sanderson i Jeremi Roy.
Pierwszy swój longplay „If Only A Sweet Surrender To The Nights To Come Be True” (Madrona Records) wypuścili w 2003 roku. Dwa lata później pojawił się krążek „Aurora”. Oba wydawnictwa zostały znakomicie ocenione przez słuchaczy i krytyków. W 2008 roku zespół na jakiś czas zawiesił działalność, by powrócić po kilku latach z nowymi płytami.
Na tegorocznym albumie „Lost Voices” muzycy przypominają, że kiedyś używali gitar elektrycznych, więc jest ich o wiele więcej niż na ostatnich płytach. Oprócz tego słyszymy m.in. marimbę, wibrafon, wiolonczelę, perkusję, waltornię, kontrabas czy skrzypce. Rockowy minimalizm w idealny sposób zazębia się z klimatem muzyki filmowej w kapitalnym nagraniu „A River Runs Through This City”. Ten fragment może kojarzyć się twórczością Tied & Tickled Trio i June Of 44, choć najbliżej im do duńskiego Under Byen. Są też piękne momenty, kiedy dochodzą do głosu marimba i instrumenty smyczkowe/dęte („Pas Trop Pas Tropes”, „My Mamma Pinned A Rose On Me”, „Our Love We Sing”). Z kolei w utworze „19/14” pojawiły się math/post-rockowe ciągoty z okolic Tortoise. W dynamicznym „Funambule (deus pas de Serein)” zapachniało muzyką z różnych stron świata (tutaj wyraźnie zaznaczył swoją obecność sarod – instrument pochodzący z Indii).
„Lost Voices” nie jest jakąś oszałamiającą i odkrywczą płytą, zaś dziełem kilku świetnych fragmentów, dla których warto mieć ten album w swojej kolekcji.
16.10.2015 | Constellation Records
Strona Esmerine »
Profil na Facebooku »
Strona Constellation »
Profil na Facebooku »
