Wpisz i kliknij enter

Nowości z For Tune

Warszawska wytwórnia nieustannie trzyma wysoki poziom co do wydawanych płyt. Wsłuchajcie w czerwcowe i lipcowe propozycje z For Tune.

Silva Rasmussen Solberg

Silva Rasmussen Solberg – „Free Electric Band” (19.07.2016 | For Tune)

Trio zadebiutowało jako spontaniczny skład na Oslo’s Blow Out! Festival w 2013 roku. Ich występ został wtedy uznany za jedno z najciekawszych i najważniejszych wydarzeń festiwalu. Dla muzyków było już wtedy jasne, że chcą kontynuować współpracę.

Mette Rasmussen jest artystką poszukującą – nieustannie sprawdza, jakie możliwości ma dźwięk, próbuje różnych technik, a w efekcie rozszerza gramatykę instrumentu. Amerykański „Downbeat” ogłosił ją „młodą skandynawską sensacją saksofonu”. „The Wire” dostrzegł w niej artystkę, która „porusza się na krawędzi kontrolowanego liryzmu”. Vebopspokenhere, UK widzi ją w ekstraklasie młodych improwizatorów.

Alan Silva – amerykański multiinstrumentalista, kontrabasista i klawiszowiec. Jeden z najbardziej twórczych i nowatorskich jazzowych kontrabasistów. W czasie swojej wieloletniej kariery zyskał opinię innowacyjnego improwizatora. Współpracował z takimi gwiazdami awangardy jak Cecil Taylor, Sun Ra, Albert Ayler, Suny Murray, Frank Wright, Bill Dixon czy Archie Shepp, Johannes Bauer i Roger Turner. W 1964 roku uczestniczył w nowojorskim festiwalu October Revolution in Jazz jako pionier ruchu free jazz. Nagrywał z Albertem Aylerem płytę „Live in Greenwich Village”. W 1969 roku przeniósł się z Nowego Jorku do Paryża gdzie założył i kierował gwiazdorską The Celestrial Communication Orchestra, grupę dedykowaną free jazzowi i eksperymentom muzycznym. W Paryżu założył również słynną szkołę Institute for Artistic & Cultural Perception, w której nauczał.

Ståle Liavik Solberg – jest jedną z centralnych postaci sceny muzyki improwizowanej w Oslo. Gra w takich grupach jak VCDC, regularnie współpracuje z brytyjskim gitarzystą i zasłużonym promotorem muzyki free improv – Johnem Russellem, pianistą i keyboardzistą Jimem Bakerem, saksofonistą Martinem Küchenem czy kompozytorem i wiolonczelistą Fredrickiem Lonberg-Holmem. Solberg to również jedną z organizatorów festiwalu Blow Out! w Oslo. Kuratoruje to wydarzenie wspólnie z perkusistą Paalem Nilssen-Love.

Bobby Previte & The Visitors

Bobby Previte & The Visitors – „Gone” (18.07.2016 | For Tune)

Robert „Bobby” Previte jest amerykańskim perkusistą oraz kompozytorem urodzonym w 1951 roku w stanie Nowy York. Na uniwersytecie w Buffalo studiował jednocześnie ekonomię I perkusję. W 1979 przeniósł się do Nowego Yorku gdzie stał się bardzo aktywnym przedstawicielem dynamicznie rozwijającej się sceny muzyki eksperymentalnej i jazzowej. Współpracował z Johnem Zornem, Wayne’em Horvitzem, Elliottem Sharpem oraz wieloma innymi muzykami. Zespół The Visitors tworzą łodzi muzycy z Nowego Yorku.

Bobby Previte tak opisuje swoją współpracę z nimi: „Bardzo lubię grać, i po prostu przebywać z młodszymi muzykami. Ich energia jest zaraźliwa i nie żywią do nikogo urazy. Nie są zajęci tym, kim są do takiego stopnia, żeby się ograniczać do tych, co uważają że powinni być, a obecni Goście należą do moich najbardziej ulubionych. Dziękuję im za muzykę, za intensywność i za wszystko, czego się od nich nauczyłem. I szczególnie za ‘posiedzonko elvisowe’ na 1⁄4 obrotach, o trzeciej nad ranem. Coś niesamowitego!”.

Płyta „Gone” jest rejestracją koncertu, który odbył się w Warszawie w Klubie 12on14, wówczas kiedy mieścił się on jeszcze w Warszawie na starym mieście przy ulicy Piwnej.

 

Michael Gamble – gitara

Michael Kammers – saksofon tenorowy, organy, fortepian

Kurt Kotheimer – gitara basowa

Bobby Previte – perkusja

Tomasz Sroczyński Trio

Tomasz Sroczyński Trio – „Primal” (20.07.2016 | For Tune)

„Primal” to muzyka zbudowana na jednym dźwięku i jego alikwotach, w połączeniu z pochodami ćwierć i półtonowymi. Aleatoryczne szkice lidera, w reakcji z trzema grupami instrumentów. Każda część to odrębne istnienie, które na nowo powstaje, napędza się, naturalnie zwalnia i umiera. Atonalne pochody w końcu osiągają kulminację i rozwiązują się. Młodzieńcza energia sięgająca do najbardziej pierwotnych instynktów i zachowań. Emocje są tutaj najważniejszym składnikiem. (Tomasz Sroczyński)

 

Tomasz Sroczyński – skrzypce

Max Mucha – kontrabas

Szymon Gąsiorek – perkusja

Marcin Krzyżanowski

Marcin Krzyżanowski – „Kenosis Music” (20.07.2016 | For Tune)

Marcin Krzyżanowski urodzony w roku 1958. Jest polskim wiolonczelistą, kompozytorem muzyki teatralnej i filmowej. Studiował grę na wiolonczeli w Akademii Muzycznej w Krakowie. Kompozycję studiował prywatnie u Bogusława Schaeffera. Jest członkiem Stowarzyszenia Wykonawców Nowej Muzyki „Muzyka Centrum”.

„Kenosis Music” (od słowa „kenoza” – „ogołocenie”) – idea ograniczeń, jakie kompozytor stosuje w swojej twórczości, w tym „odarcie” kompozycji z dodatkowych zabiegów wzmacniających ich atrakcyjność technologiczną i pozaartystyczną. Fucksoundage – nazwa nawiązuje do techniki amballge’u; energetyczne utwory oparte na koncepcji „obszarów motywicznych”. Chorały i Psalmy – Ponowoczesne melodie oparte na koncepcji „chmur harmonicznych”. Pizzicateria – wykorzystanie techniki gry palcami (pizzicato). PS. [13] In Memoria M. M. – utwór inspirowany twórczością wybitnego francuskiego kompozytora i gambisty Marina Marais.

 

Paulina Owczarek – saksofony altowy i barytonowy

Marcin „Xooxen” Krzyżanowski – wiolonczela elektryczna

Piotr Żyła – elektronikalia

goście:

Susanne – harmonium

Mieczysław Eligiusz Litwiński – skrzypce, gitara elektryczna, śpiew, daf

Made in China

Made in China – „Transmissions” (15.06.2016 | For Tune)

Dla większości ludzi „made in China” to etykietka kojarząca się tym, co produkowane jest dla mas przez rzesze anonimowych robotników. Jednakże zespół Made in China przeniesie was do koncepcji innych Chin – tam, gdzie tłumy młodych ludzi w miastach takich, jak Shenzhen klaszczą, krzyczą i gwiżdżą, z ekscytacją w oczekiwaniu na nieprzewidywalne dźwięki spotykane w muzyce improwizowanej. Made in China swoją nazwę zawdzięcza temu, że w rzeczy samej został „wyprodukowany” w Chinach. Pierwotnie na chińską trasę koncertową miał pojechać kwartet – muzycy uzyskali wizy, lecz basista w ostatniej chwili zrezygnował z występów.

Na płytę „Transmissions” składają się głównie oryginalne kompozycje Blake’a i Blasera. Utwory Blake’a to hołd złożony gigantowi – Ornette’owi Colemanowi. Kompozycje Blasera stanowią kontrast, oferując element bluesowy i melodyczne łamańce – jak w utworze „Mouse”. Trio czaruje słuchacza także wykonaniem cudzych kompozycji – w tym czułą wersją piosenki Louisa Moholo „You Ain’t Gonna Know Me ‚Cos You Think You Know Me” oraz rzadko wykonywanym jamajskim tematem ska, „You Don’t Know”, grane z nieustanną czcią rejestrującą każdy przejaw uporu, jaki sugerują tytuły piosenek. Warto podkreślić rolę w nagraniu reżysera dźwięku i producenta – Scotty’ego Harda, który wniósł do tej spontanicznej sesji nagraniowej swoje ogromne doświadczenie.

 

Michael Blake – saksofony: sopranowy i tenorowy

Samuel Blaser – puzon

Michael Sarin – perkusja

K.R.A.N.

K.R.A.N. – „The Zombie Chords” (15.06.2016 | For Tune)

K.R.A.N. powstał w 2007 roku w duńskim Odense, gdzie czworo muzyków tworzących zespół spotkało się na Carl Nielsen Academy of Music – uczelni, która była kuźnią talentów oraz miejscem szczególnym dla muzyków poszukujących. To tutaj zaczęła się ich wspólna przygoda z kompozycją i rozwojem własnej osobowości, zdobywając później uznanie międzynarodowej publiczności oraz odnosząc sukcesy na światowych konkursach i festiwalach jazzowych. K.R.A.N. jest doskonałym przykładem tej wspólnej energii, w której zróżnicowane walory i spojrzenia tych dwóch środowisk działają tym bardziej ku wspólnemu brzmieniu. Muzyka K.R.A.N.u ucieka od mainstreamowych schematów jazzu epoki lat 50. i 60. Bardzo mocno wybrzmiewa w niej klimat środowiska artystycznego Danii i wpływy artystów, z którymi owi muzycy mieli kontakt. W muzyce kwartetu słychać również wiele wpływów i fascynacji sceną muzyki improwizowanej i nowego jazzu z początku XXI w. Muzyka tego zespołu jest ponad podziałami, poglądami, granicami państw, a jej celem jest przekazanie piękna w czystej postaci, więc niech się owa płyta dobrze i często słucha, a jej mottem niech będą słowa Hansa Christiana Andersena: Gdy słowa zawodzą, muzyka przemawia. (Tomasz Licak)

 

Tomasz Licak – klarnet & saksofon tenorowy

Marek Kądziela – gitara elektryczna

Richard Andersson – gitara basowa

Kasper Tom Christiansen – perkusja

*wszystkie opisy pochodzą ze strony oficyny For Tune

Strona Facebook For Tune: www.facebook.com/fortunepl

Strona Bandcamp: www.bandcamp.for-tune.pl







Jest nas ponad 16 000 na Facebooku:


Subscribe
Powiadom o
guest
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

Polecamy