
Elektroniczny aksamit, który już dobrze znamy.
A znamy z 25-letniej działalności francuskiego duetu Air, który Nicolas Godin współtworzy z kolegą Jean’em-Benoît Dunckelem. Tytuł odnosi się do głównych składowych tego co szeroko określamy architekturą, dziedziną, którą młody Nicalas zgłębiał podczas studiów w Wersalu.
Zapowiedzią płyty był wypuszczony już jesienią zeszłego roku utwór „The Border” który był zadedykowany artyście, którego Nicalas od zawsze podziwiał, a mowa o architekcie Ludwigu Miesie van der Rohe, który w 1929 roku zbudował pawilon barceloński.
Jeśli z tyłu głowy pozostawimy architektoniczny kontekst materiału z „Concrete and Glass”, wejdziemy w świat przestronnych, jasnych, harmonijnych, neutralnych, nowoczesnych, wygodnych, luksusowych, bezpiecznych, eleganckich przestrzeni, przy których muzyka z tejże płyty będzie niczym dźwiękowa siostra bliźniaczka.
Najbardziej „erowy” wydaje się być „What Makes Me Think About You”. Mamy tutaj do czynienia z przyjemną, ciepłą, nasyconą wokoderowym głosem kompozycją, która do bólu przypomina kawałki z pierwszych płyt Air.
Ta muzyka jest jednocześnie futurystyczno-robotyczna, jak i ciepła, eteryczna, domowa. Co najważniejsze, nie ma zbytnich przesłodzeń, które mogłyby spowodować mdłości. Najbardziej kolorowo zdaje się być przy drugim singlu, czyli „The Foundation”. Głosu tam użyczył niejaki Cola Boyy, czyli Matthew Urango – multi-instrumentalista i wokalista z Kalifornii, który dopełnił funkową energię tego kawałka.
Na płycie są też momenty kosmiczne. Najbardziej są zauważalne na otwierającym album „Concrete and Glass” oraz „Cité Radieuse”. Mają w sobie ten pierwiastek „retro”, który puszcza oko w kierunku syntezatorowych, francuskich pocztówek z lat osiemdziesiątych.
Drugi album studyjny Nicolasa to propozycja nieco mniej eksperymentalna aniżeli pierwszy „Contrepoint”. W ukłonie w stronę tradycji i dotychczasowego dorobku tkwi bezpretensjonalność, siła i autentyczność tej muzyki.
Nicolas Godin
Nicolas Godin Facebook
24.01.2020| Because Music
