Czy na to czekaliśmy?
Choć dzisiaj bracia Zenker są znani przede wszystkim z połamanego techno, ich pierwsze muzyczne fascynacje były zgoła inne. Dario początkowo słuchał hip-hopu, ale później mocno wkręcił się w monachijską scenę psychodelicznego trance’u. To dzięki temu dostał od rodziców na piętnaste urodziny pierwszy zestaw gramofonów – i w konsekwencji został didżejem. Marco zaczynał od reggae, ale kiedy zobaczył na żywo starszego brata grającego w klubie, od razu zwrócił się w stronę tanecznej elektroniki. Od tego momentu tylko kwestią czasu było to, kiedy obaj Niemcy zaczną razem działać na scenie nowych brzmień.
Zaczęli od powołania w 2007 roku własnej wytwórni Illian Tape. Początkowo serwowała ona minimalowe techno i house, zgodnie z modą obowiązującą w klubach nad Renem pod koniec minionej dekady. Takie też były wczesne wprawki producenckie obu braci. Pierwszy co ciekawe zadebiutował Marco, a dopiero potem dołączył do niego Dario. Ich muzyka z roku na rok nabierała jednak ciężaru – i kiedy połączyli siły jako Zenker Brothers, grali na tyle ekspresyjnie, że niemal od razu o ich nagrania upomniał się sam Tresor. Kulminacją tej współpracy okazał się debiutancki album braci – znakomity „Immersion” z 2015 roku.
Od tamtej pory Zenker Brothers wkroczyli do klubowej ekstraklasy. Grali nie tylko w najważniejszych klubach Europy, ale również na znanych festiwalach, choćby na krakowskim Unsoundzie. Ich występy przyciągały potężną energią, jaką emitowała grana nich muzyka – sugestywne połączenie brytyjskiego breakbeatu i niemieckiego techno. Wspaniale rozwinął się również katalog Illian Tape, do którego trafiły świetne albumy takich producentów, jak Skee Mask, Stenny czy Andrea. W końcu po pięciu latach oczekiwania przyszedł czas na drugi album Zenker Brothers.
Płyta nosi tytuł „Cosmic Transmission” – i zaczyna się od świetlistego ambientu w „When Nothing Is Safe”. „Who’s In Control” to już kosmiczny dub ze szkoły Creation Rebel, osadzony na smolistym rytmie i wypełniony perkusyjnymi pogłosami. W „Intense Incense” uderza masywny breakbeat, wnosząc ze sobą rozwibrowaną partię klawiszy i pobrzękujący bas. Wątki te kontynuuje „Natural Connection” i „Sphere Force”. W tym pierwszym nagraniu połamane rytmy ozdobione są bardziej detroitową elektroniką, a w tym drugim – rave’ową pulsacją.
Kulminacją tej narracji okazuje się być „Divided Society” – siarczysty drum’n’bass zanurzony w abstrakcyjnych dźwiękach syntezatorów. W „Transforming Well” bracia Zenker oddają hołd swej młodości – i serwują instrumentalny hip-hop osadzony na sprężystym podkładzie i upstrzony rwanymi samplami. Potem następuje radykalna zmiana stylu muzyki: „One For All”, „Reset” i „Let Loose” to kosmische musik, łącząca pejzażową elektronikę z Motor City z rozwibrowanymi arpeggiami spod znaku Tangerine Dream. Płytę wieńczy kolejne zaskoczenie: ejtisowe electro w stylu Telex w „Transcending”.
„Cosmic Transmission” nie jest już takim monolitem, jak „Immersion”. Tym razem bracia Zenker właściwie rezygnują z techno. Mocniejsze nagrania z pierwszej części albumu lokują się bardziej w formule breakbeatu i bliżej im do muzyki, jaka rozbrzmiewała w brytyjskich klubach w latach 90. niż do tego, co gra się w Tresorze czy Berghain. Drugi segment albumu to już kompletna zmyłka – bo chyba nikt nie spodziewałby się po niemieckich producentach grania pod Tangerine Dream.
Jeśli ktoś liczył na powtórkę z „Immersion”, będzie więc „Cosmic Transmission” raczej rozczarowany. Nie można jednak odmówić braciom z Monachium prawa do muzycznych poszukiwań. Szkoda tylko, że nie są one do końca udane. Breakowe utwory z początku albumu robią dobre wrażenie, choć podświadomie czeka się na mocniejsze uderzenie, które niestety nie następuje. Syntezatorowe wariacje z finału płyty brzmią efektownie, ale takiej muzyki słuchaliśmy już na krążkach Emerelads dekadę temu. Wyskoki w stronę hip-hopu i electro są już jednak kompletnym nieporozumieniem. Jak klubowa scena przyjmie taki album?
Ilian Tape 2015
