Niepewność własnego słuchu.

Debiut podwójny.

Robert Wyatt na ujazzowionym spacerze.

Spójna całość zbudowana z kontrastowych elementów.

Nie chce nam mówić niczego wprost.

Brama do innej rzeczywistości.

Niezwykła bliskość.

Z Albanii do Detroit.

Dzieło spokoju.

Stare w służbie nowoczesności.

Najbardziej taneczny materiał niemieckiego producenta.

Pod rękę ze smutkiem i tańczmy!

Próg do przeskoczenia jest niewielki.

Piękna, ale niemodna muzyka.