Pokaz iluzji.

Dodatkowe skurcze mięśni.

Nostalgia po grecku.

Doskonała pustka.

Niepowstrzymana losowość.

Cały zestaw radosnych nastrojów.

Muzyczna maszyneria.

„Rakka” uzupełniona o dubowy puls.

Nieustający marsz kostuchy.

Ten tytuł mówi wszystko.

Muzyka z sali operacyjnej.

Spójna opowieść.

Futurystyczne electro w oldskulowym stylu.

Nietoperze jako podstawa twórcza.