Rhythm and Sound – Rhythm & Sound

Rhythm & Sound, Basic Channel, Maurizio, Radiance, Cyrus, Phylyps, Round One i kilka innych nazw – co je wszystkie łączy? Oczywiście osoby Marka Ernestusa i Moritza von Oswalda, dwóch niepozornych panów, których wszechstronność zdaje się nie znać granic. Założyciele legendarnego już labelu / projektu Basic Channel od lat należą do ścisłej śmietanki artystów kojarzonych z progresywną elektroniką. Poletko nowych brzmień byłoby bez nich o wiele uboższe.
„Rhythm & Sound”, drugie pełnometrażowe wydawnictwo pod tym szyldem, to kolekcja dwunastocalowych singli wydanych przez duet w latach 1997-2001. Czyli właściwie składanka, ale na tyle spójna i przemyślana, że brzmi jak regularny album. Album będący diabelnie intrygującą podróżą po najbardziej hipnotyzujących rejonach współczesnej elektroniki. Gdzieś na styku wielowarstwowego dubu, stechnicyzowanego ambientu oraz gęstego minimalu wytworzył się rhythmandsoundowy styl, zupełnie wyjątkowy i niepowtarzalny. To swoisty tech-dub, którego podstawa tkwi w syntetycznie spreparowanych perkusji i basie. Obydwa elementy charakteryzują się tak perfekcyjną produkcją, że zachodzi wątpliwość, czy za pomocą tradycyjnego instrumentarium udałoby się wypracować równie miażdżące brzmienie. Muzyka Rhythm & Sound, choć w całości wygenerowana cyfrowo, wyposażona jest w duszę, co nadaje jej nieprzeniknionej głębii. Utwory takie jak psychodeliczny „Mango Drive”, mroczny „Outward”, pulsujący „Carrier” czy „Smile” z melodeklamacją Savage’a, wprowadzają w cudowny trans, od którego niezwykłej siły nie potrafię i nie chcę się uwolnić.
Trudno orzec, czy jest to najlepszy album Ernestusa i von Oswalda, jako że w ramach Rhythm & Sound panowie nie odnotowali jeszcze żadnej klęski i właściwie każda pozycja sygnowana tą nazwą gwarantuje porcję ponadprzeciętnych, ekscytujących dźwięków. Genialna, ponadczasowa rzecz.
2001