Till Lohmann omija na „Supershelter” szerokim łukiem wszelkie aranżacyjne nowinki, koncentrując się na tworzeniu rozbudowanych kompozycji o bogatym brzmieniu i mrocznym klimacie – pisze w naszym serwisie Paweł Gzyl.

Till Lohmann omija na „Supershelter” szerokim łukiem wszelkie aranżacyjne nowinki, koncentrując się na tworzeniu rozbudowanych kompozycji o bogatym brzmieniu i mrocznym klimacie – pisze w naszym serwisie Paweł Gzyl.