Pomimo tego, że 2562, czyli Dave Huismans działa na scenie muzyki elektronicznej już od 2004, głównie pod pseudonimami Dogdaze czy A Made Up Sound, to jednak w środowisku dubstepowym zaznaczył swą obecność dość niedawno, bo w 2007 roku za sprawą releasu „Channel Two / Circulate”. Płyta została wydana przez label Tectonic, który wypuszczając niedawno na rynek jego najnowszy album o tytule „Unbalance” potwierdza, że jest wytwórnią, która rozdaje karty jeśli chodzi o eksperymentalny, nie-klubowy a przede wszystkim nowatorski dubstep.
Napisałem już, że tytuł albumu to zaprzeczenie jego zawartości. Na pocieszenie dodam, że w bardzo dobrym znaczeniu. Porównując „Unbalance” do „Aerial” można zauważyć, że 2562 nieco odszedł od ‘typowej’ stylistyki dubstepowej na rzecz eksploracji coraz bardziej eksperymentalnych gruntów. „Unbalance” to w gruncie rzeczy równowaga pomiędzy formą i treścią. Pozorna dysharmonia dźwięków układa się w integralną, intrygującą całość, a każdy kolejny numer dowodzi tego, że dubstep ma do zaoferowania zdecydowanie więcej, niż może się początkowo wydawać.
Na najnowszym materiale 2562 wciąż słychać to, co dla niego charakterystyczne – rozbudowaną sekcję połamanych, złożonych beatów i mnogość wyszukanych, futurystycznych sampli, układanych i dawkowanych z iście zegarmistrzowską precyzją. „Unablanace” nie należy do płyt, które można by określić mianem ‘przyjemnych’ czy ‘łagodnych’; nie jest to też z pewnością materiał, który zapewni pełny parkiet na imprezie (być może jestem tendencyjny w doborze recenzowanego materiału, ale mam chyba do tego prawo i właśnie z niego korzystam :P). Gdybym miał opisać tę płytę w skrócie, to nazwałbym ją podróżą do wnętrza ogromnego mechanizmu, wycieczką po trybikach, mikroprocesorach, obwodach i układach scalonych, przyglądaniem się ich pracy. Podróż otwiera rozgrzewające silnik naszej mikrorakiety „Intro”, a po nim następuje rewelacyjny „Flashback” o stopniowo narastającej warstwie sampli, która w ostatecznie rozwiniętej postaci tworzy wyjątkowo dynamiczne wprowadzenie do dalszej części płyty. Cała płyta jest niezwykle spójna pod względem klimatu, lecz i tu znaleźć można naprawdę różne akcenty w postaci utworów bardziej agresywnych, drapieżnych i totalnie powykręcanych, jak np. pozornie chaotyczny „Dinosaur”, przyspieszający i zwalniający „Unbalance” czy ciężko sunący się do przodu „Who Are You Fooling?”, ale trafiają się również kawałki spokojniejsze, jak „Lost” o niesamowicie głębokim basslinie czy mistyczny, hipnotyczny „Narita”. Ogólnie rzecz biorąc, siła produkcji 2562 tkwi w detalach – pociętych cząsteczkach dźwięków, porozrzucanych niby nonszalancko po strukturach każdego z numerów. Czasem płyta może wydawać się nieco monotonna, lecz właśnie ta miarowość i powtarzalność nadaje jej wspomnianej wcześniej precyzji, a każdego kawałka słucha się tak, jakby obserwowało się pracę mechanizmu szwajcarskiego zegarka spod ręki jednego z najwybitniejszych konstruktorów.
„Unbalance” to płyta naprawdę ciekawa; z każdym kolejnym odsłuchem można odkryć na niej szczegóły, które wcześniej mogły słuchaczowi umknąć, a to właśnie one sprawiają, że płyta smakuje tak dobrze. Przede wszystkim jest to solidna porcja naprawdę dobrze przemyślanych, wysmakowanych kompozycji, a ich poniekąd eksperymentalny jak na dany gatunek charakter czyni z nich całość, która ewidentnie wyróżnia się na tle innych produkcji dostępnych na rynku. Niepowtarzalny styl polegający na zdolności budowania charakterystycznego klimatu za pomocą typowych, lecz również typowo zaskakujących dźwięków czyni z 2562 producenta, którego twórczość z pewnością będzie mieć nadal spory wpływ na bardziej eksperymentalny odłam dubstepu, jednocześnie odstając od tego nurtu na tyle, by nie dać się zaszufladkować. Materiał godny uwagi nie tylko ze względu na kwestię bogactwa i rozmaitości dźwięków, ale przede wszystkim ze względu na harmoniczną organizację wyjątkowo ciekawych pomysłów w pozornie dysharmonicznym środowisku.
Tectonic, 2009
😀