Czyli interkontynentalna grupa eksperymentalna.
Zawieszenie działalności King Crimson po nagraniu The Power To Believe przyczyniło się do osierocenia jednej z, według mnie, ciekawszych czynnie działających sekcji rytmicznych – Mastelotto-Gunn. Panowie postanowili jednak kontynuować współpracę, co zaowocowało powstaniem paru jednostrzałowych projektów.
Styl gry Pata Mastelotto, który swoją karierę zaczął z wystrzałem, bo w zespole Mr. Mister mającym na koncie mega hit w latach osiemdziesiątych – Broken Wings, ewoluował bardzo gwałtownie, by zatrzymać się na etapie, kiedy tradycyjny zestaw akustycznych bębnów został powiększony o elektroniczne pady, zaawansowany sampler, looper oraz kontrolujący to pandemonium laptop. Dodając do tego pełne polotu improwizacje, w których lubuje się Pat oczywiste jest, że ludzie nie pozostają obojętni na styl jego gry.
Trey Gunn do pierwszej ligi wybił się współpracując z Davidem Sylvianem. Grając na basowej hybrydzie o skali rozpiętej do pięciu oktaw potrafi skutecznie zabudować tło kompozycji gąszczem pulsujących dźwięków, jak i zagrać partie solowe o brzmieniu łudząco podobnym do gitary elektrycznej. Instrument uniwersalny, lecz wymagający.
Duet ten, chcąc wzbogacić swoją twórczość o nowy pierwiastek, postanowił zaprosić do współpracy fińskiego muzyka – Kimmo Pohjonena, grającego na akordeonie elektronicznym. Uzbrojony w szereg efektów modulujących brzmienie swojego instrumentu był tym, którego przesyceni karmazynową szkołą gry potrzebowali Mastelloto i Gunn. Zespół obierając nazwę KTU nagrał do tej pory dwa albumy – 8 Armed Monkey oraz Quiver, będące odtrutką na skostniały i obrośnięty kurzem rock alternatywny. Melodie prowadzone przez akordeon wsparte wielowymiarowymi podkładami rytmicznymi nie dają się zamknąć w brzmieniu trzech instrumentów. Elektronika, ambient i jazz w rockowej pigułce. Polecam.
