Podsumowanie kariery.
W życiu Falko Brocksiepera ważne były dwie przeprowadzki. W 1997 roku przeniósł się do Kolonii, aby studiować na tamtejszej Academy Of Media & Arts. To wtedy poznał Mię Grobelny, z którą powołał do życia wytwórnię Sub Static. I właśnie jej nakładem zadebiutował jako producent w 2001 roku. Przesiąknięty kolońskimi brzmieniami, zaserwował je również na swym debiutanckim albumie – „Hoax Deluxe”. Kolejne przenosiny nastąpiły w 2004 roku – tym razem oczywiście do Berlina. I pewnie dlatego kolejne wydawnictwa Brocksiepera, spuentowane opublikowanym cztery lata później albumem „Heavy Day”, były silnie naznaczone piętnem modnego wtedy minimalu.
Najnowsza płyta niemieckiego producenta to powrót do Kolonii – ale tylko w symbolicznym znaczeniu. Jej wydawcą jest bowiem rezydująca w cieniu gotyckiej katedry wytwórnia Treibstoff, prowadzona przez Marcela Janovsky`ego. To nie pierwsza kooperacja obu twórców – bo Brocksieper nagrywał wielokrotnie dla swego kolegi po fachu równo od początku swej działalności w 2001 roku. Co dla nas ważniejsze – ponowne nawiązanie współpracy z kolońską firmą, znajduje również wyraźne odbicie w brzmieniu płyty.
„Shortcake Strategy” stanowi czytelny powrót niemieckiego producenta do melodyjnego i dynamicznego tech-house`u sprzed dekady. To rozsądna decyzja – bo wyraźnie słychać, że właśnie w takiej estetyce czuje się on najlepiej. Już otwierający płytę „Let`s Surface” brzmi wyjątkowo soczyście – energetyczny podkład rytmiczny wnosi z jednej strony agresywne akordy sonicznych klawiszy, a z drugiej – subtelny motyw melodyczny o wibrafonowym tonie. Łagodniejszy charakter ma „Outride A Crisis” – bo wspiera się na przyjemnie mruczącym basie, który oplatają zgrabnie przycięte akordy matowych syntezatorów. Najbardziej przebojowo wypada jednak „LMFM” – tym razem w ciepło ćwierkające dźwięki Brocksieper wpisuj zmysłowy głos tajemniczej dziewczyny, szepczącej „Love Me, Follow Me”, przywołując tym samym dalekie wspomnienie słynnego „Age Of Love” w remiksie Jam & Spoona.
Nostalgiczna nuta pojawia się z kolei w „Pillow Biter” – choć niemiecki producent nie rezygnuje z tech-house`owej motoryki, uzupełnia ją tęsknie plumkającymi klawiszami, jak to zwykle działo się w minionej dekadzie w nastrojowych produkcjach z Kompaktu czy BPitch Control. Jeszcze mocniej tendencje te dochodzą do głosu w finałowym „Land`s End”. Głównym wątkiem nagrania jest bowiem monotonnie falujący motyw syntezatorowy o szorstkim tonie – który wspomaga minorowy akord organowy zapętlony w powtarzającą się przez cały utwór cichą skargę. Do zestawu tego pasują dwie zgoła odmienne kompozycje. Pierwsza z nich to „Avoid” – niezwykle urokliwe electro, łączące wokoderowy śpiew Benjamina Fehra z mocno zbasowanymi uderzeniami mrocznych klawiszy. „Become” przynosi z kolei powiew eterycznego synth-popu – rozbrzmiewając klimatyczną wokalizą Big Bully`ego, wtopioną w oniryczne tło.
Jakby tego było mało – Brocksierper sięga również na swej nowej płycie po masywne techno. Pierwszą tego oznaka jest „Hoboken” – podrasowany lekko na tribalową modłę killer o przejmującym brzmieniu tworzonym przez detroitowe partie nocnych syntezatorów. O wiele mocniejszą energią bucha „Reverse Engineering” – bo tym razem niemiecki producent stawia zarówno na twarde uderzenia ciężkich bitów, jak i agresywne ciosy sonicznych akordów rodem z millsowej klasyki.
„Shortcake Strategy” to wyjątkowo przemyślana płyta. Jej twórca przyłożył się tutaj do każdego dźwięku – splatając je w zaskakująco przyjemny do słuchania zestaw wyrafinowanych kompozycji. Jest w nich miejsce zarówno na urokliwe melodie, jak i na surową energię. Dzięki temu album jawi się jako najciekawsze dokonanie w dotychczasowej dyskografii Falko Brocksiepera.
Treibstoff 2012
