Nurkując w lodowatym morzu.
Debiutancki album amerykańskiego producenta mieszkającego na stałe w Londynie sprzed dwóch lat wypływał z jego doświadczeń, które nabył podczas pobytu w miejscowości Andøya, znajdującej się ponad 300 kilometrów za kołem podbiegunowym. Dokonane tam rejestracje dźwięków otoczenia udało się młodemu artyście przełożyć na mroźną muzykę kontemplującą jego własną samotność, jak i znajdujący się na zewnątrz zimowy krajobraz.
Z podobnych doświadczeń wypływa muzyka, która trafiła na nowy album Erica Holma. Tym razem inspiracją był pobyt producenta w norweskich fiordach na południe od Oslo, gdzie uczestniczył w kursach nurkowania organizowanych przez Norwegian School Of Commercial Diving. Los chciał, że akurat drastycznie spadły ceny ropy wydobywanej z dna morza. Wywołało to atmosferę niepokoju, przed którą artysta ukrywał się w odmętach lodowatej wody.
Początek zestawu jest bardzo mroczny – industrialne stuki łączą się z ziarnistym noisem („Surface Detail”), a kolejne fale zwalistych dronów kołyszą się w oceanie podwodnych efektów („AH-5”). Potem jednak muzyka łagodnieje: pojawiają się dubowe korozje wpisane w oniryczne tło („Siebe”), warczące basy mijają się z ambientowymi strumieniami („Enceladus”), nie brak też glitchowych defektów („Nereus Vent”). Całość kończy się znów mocnym uderzeniem, niesionym przed oceaniczne odgłosy i podniosłą elektronikę („Column 37”).
„Barotrauma” to medyczny termin oznaczający uszkodzenia ludzkiego ciała pod wpływem różnicy ciśnień pomiędzy ciśnieniem człowieka a cieśnieniem otoczenia. Dla nurkujących w głębinach to całkiem realne zagrożenie. Nic więc dziwnego, że zjawisko to skojarzyło się producentowi z niepokojem wywołanym nadciągającą groźbą kryzysu ekonomicznego. Nastroje te artysta oddaje w bardzo sugestywny sposób, zanurzając słuchacza w dźwiękowym oceanie, splecionym z niezwykłych efektów i elektronicznych dźwięków, poddanych pomysłowej preparacji.
Subtext 2016
