Skusicie się na debiutancki album neonowego ensemble’u wykonującego między innymi utwory Alvina Luciera i Orena Ambarchiego–Jamesa Rushforda?
Ensemble neoN został założony w 2008 roku przez dwóch norweski kompozytorów i muzyków: Jana Martina Smørdala oraz Juliana Skara. Obaj są znani ze współpracy z Susanną Wallumrød. Smørdala należy również kojarzyć z Hanne Hukkelberg i Jenny Hval.
Zespół tworzy dwunastu muzyków związany z szeroko pojętą sceną eksperymentalną Oslo. Na pierwszym ich wydawnictwie, pt. „Ensemble neoN” (październik 2016 | Aurora), artyści przedstawili między innymi kompozycje Alvina Luciera, Kristine Tjøgersen oraz duetu James Rushford-Oren Ambarchi. Ten drugi niedawno wydał świetną płytę „Hubris”.
Płyta „Ensemble neoN” nie wpisuje się w proste ramy gatunkowe, bardziej je burzy niż bezpiecznie w nich wybrzmiewa. Pięć utworów, jakie zaprezentowali Norwegowie, nie należą do najłatwiejszych w odbiorze – wymagają sporej koncentracji, wyostrzenia zmysłów i poklepania w czółko naszej muzycznej wyobraźni. Oprócz utworów Luciera („Two Circles”), Tjøgersen („Travelling Light 2”) i Rushforda-Ambarchiego („Monocots”), mamy też kompozycje Jana Martina Smørdala („My Favorite Thing 2”) oraz Juliana Skara („Kunsten å tvile 2”). Moim zdaniem wszystkie wyrastają z połączenia kilku idiomów: muzyki elektroakustycznej/improwizowanej/współczesnej, soundscape’u i teatru dźwiękowego.
Jak dla mnie w całym tym zestawie znakomicie zabrzmiały dwa nagrania: pierwsze to autorstwa Australijczyków – wyróżniające się od pozostałych tym, że posiada wyraźną melodię graną na czymś, co przypomina dźwięki gitary klasycznej (oplecione przez muzyków pauzami w postaci odgłosu przelewania wody), a drugi to żywiołowy, rozimprowizowany i dający powiew awangardy, który napisał Skara.
Oficjalna strona zespołu »
Profil na Facebooku »
Strona Facebook oficyny Aurora »
