Mnie też jeszcze nie przeszło.
Będąc gówniarzem z zainstalowanym sianem w mózgu oraz w okresie, gdzie gen nieśmiertelności wygrywa pojedynek z rozsądkiem, czcząc pamięć członków klubu 27 marzyłem o przeżyciu czegoś na wskroś pokoleniowego. Coś jak śmierć Lennona czy Morissona. Kretyńskie te marzenia doczekały się spełnienia, niestety. Zgodnie z tym, co kiedyś napisał Philip Roth „Człowiek pozostaje nieśmiertelny aż do końca życia”. W styczniu 2016 roku zmarł David Bowie.
Postać takiego kalibru o niezmierzonym znaczeniu, nie tylko dla muzyki, pozostawiła po sobie wyrwę we wszechświecie. Patrząc na ilość osób go wspominających oraz na to, z jakich nurtów muzycznych się wywodzili, można by stwierdzić, że Bowie był pryzmatem, przez który muzyka przeobrażała się To przeistoczenie zawsze dawało nową jakość. Jako że do dziś ze spokojem nie mogę słuchać albumu „Blackstar” to dobrze wiedzieć, że nie jestem sam. Do tego grona wyraziście dołączył William Basinski.
Jego najnowsza płyta „A shadow in time” przynosi dwie ponad dwudziestominutowe kompozycje. Utwór numer 1 jest dedykowany wprost nieżyjącemu Davidowi Bowiemu. Jest to muzyka niosąca w sobie smutek. Brzmi jak gdyby wydobywała się z oceanicznej głębi. Towarzyszy nam loop, który co i rusz przeszywany jest przetworzonymi dźwiękami. Pochodzenia tego dźwięku pewien nie jestem. Grunt, że działa na zmysły. W pewnym momencie do głosu dochodzi saksofon, którego brzmienie jest przybrudzone, ale łatwo rozpoznawalne. Wyczuwalny jest żałobny ton tej kompozycji.
Drugi utwór to kolaż dźwiękowy. Basinski bawi się tu różnymi formami od zapętlania po przetwórstwo dźwięków. Na tło składają się głównie drony, które mogą zahipnotyzować. Syntezator, loopy, powolne i rozciągnięte w czasie pętle dźwiękowe – to wszystko tu jest. Kompozytor daje się poznać jako konceptualista. Jego muzyka buduje przestrzeń, która narusza porządek czasoprzestrzenny. Skłania do refleksji swoim osowiałym tonem. Można nawet wychwycić zmiany tonacji aż do stopniowej zapaści. Oba utwory właściwie nie mają początku i końca, mogą trwać zawieszone w czasie. To jest ich niepowtarzalna siła.
William Basinski „A Shadow in Time”, Temporary Residence 2017
