Całkiem przyjemna awangarda.
Wbrew temu, czego można by się spodziewać, korzenie twórczości Roberta Lippoka tkwią nie w rocku, ale w elektronice. Zaczynał on bowiem pod koniec lat 80., grając wraz ze swoim bratem Ronaldem w efemerycznej grupie Ornament & Verbrechen, która wywodziła się w prostej linii z niemieckiego industrialu. To eksperymentalne zacięcie, które artysta nabył działając ze starszymi kolegami, przyniosło jednak swoje najciekawsze owoce dopiero, kiedy utworzył w 1995 roku trio To Rococo Rot.
Podstawą brzmienia tej formacji była motoryczna rytmika wywiedziona z kraut rocka, którą tworzył jego brat Ronald grający na perkusji i basista Stefan Schneider. Na tej bazie Lippok budował gitarowe i syntezatorowe pejzaże, które mieniły się pastelowymi dźwiękami. Nic więc dziwnego, że wraz z wydaniem albumu „Veiculo” niemiecka grupa została uznana za europejskich pionierów post-rocka. Była to słuszna klasyfikacja – bo kolejne płyty grupy z powodzeniem można zaliczyć do kanonu tego gatunku.
Lippok dokładnie w tym samym czasie kolaborował z innymi artystami z eksperymentalnej sceny Niemiec, a przede wszystkim tworzył też w pełni autorski materiał. Najważniejsze okazały się tu dwa wydawnictwa: „Falling Into Komeit” dla Monika Enterprise i „Redsuperstructure” dla Raster Noton. Objawiły one zaskakujące umiejętności niemieckiego weterana do kreowania glitchowej wersji ambientu. Stąd aż dziw bierze, że pomimo sukcesu obu tych płyt, zwlekał on z nagraniem kolejnej aż do teraz.
Mimo sporej odległości w czasie „Applied Autonomy” stanowi kontynuację „Redsuperstructure”. Słychać to przede wszystkim w najbardziej rozbudowanym utworze na płycie – „Samtal”. Niby to ambient, ale odbijają się w nim niczym w lustrze również inne estetyki, od post-rocka po modern classical. Nie brak tu także eksperymentów z abstrakcyjną rytmiką. Otrzymujemy wtedy typowy dla Raster Noton minimal o zredukowanej rytmice i glitchowych brzmieniach. To choćby „All Objects Are Moving” i „Psychic Waveforms”, które odważnie flirtują z electro. Trzeci segment płyty stanowią muzyczne miniatury, kumulujące oniryczną stronę muzyki Lippoka („Practice”).
Najbliżej tym dokonaniom niemieckiego weterana do ostatniego wydawnictwa Franka Bretschneidera. Obaj panowie dzielą nie tylko tę samą pasję do eksperymentowania z dźwiękowymi defektami, ale również do nadawania swym kompozycjom mocno rytmicznego i wręcz melodyjnego charakteru. Dlatego nagrania z „Applied Autonomy”, choć lokują się w formule abstrakcyjnej awangardy, są zaskakująco przystępne. Słucha się ich z dużą przyjemnością, niekoniecznie koncentrując się na dźwiękowej ekwilibrystyce, ale choćby na onirycznym klimacie czy tanecznym pulsie.
Raster Media 2018
