Gęstniejący krajobraz.
Nie będzie tu naciągania, kiedy powiemy o członkach Dark Star Safari jako wielce zasłużonych dla rozwoju muzyki eksperymentalnej. Już same nazwiska mówią za siebie: Jan Bang – (wokal, sample, fortepian, dyktafon), Erik Honoré – (syntezatory, sample, syntezator basowy, wokal, teksty) Eivind Aarset – (gitara, elektronika, bas) i Samuel Rohrer – (perkusja, elektronika, syntezatory).
Wspomnę, że w październiku ubiegłego roku, podczas wrocławskiego Eklektik Session, nie wiedząc wówczas nic o istnieniu Dark Star Safari, miałem okazję usłyszeć na jednej scenie razem Nilsa Pettera Molvaera, Eivinda Aarseta i szwajcarskiego perkusistę Samuela Rohrera (czyli jedną drugą projektu DSS). To był świetny koncert, momentami podążający w rejony Milesa Davisa z okresu „Bitches Brew”.
W maju tego roku ukazała się ich pierwsza płyta zatytułowana „Dark Star Safari”. Zanim do tego doszło, Rohrer zainicjował z Bangiem i Honoré sesję nagraniową w renomowanym berlińskim studiu Candy Bomber, której idea bazowała w główniej mierze na improwizacji. To jednak nie dało im zadowalających efektów, więc postanowili, że chcą wyekspediować zarejestrowany materiałowi w jeszcze inną przestrzeń. Do procesu twórczego dołączył Aarset. Pojawił się też pomysł dołożenia linii wokalnej, w tej roli odnalazł się Bang (teksty napisał Honoré). Jak sam twierdzi Bang, od wielu lat nie korzystał w muzyce ze swojego głosu. I tu naprawdę niecodzienne zaskoczenie, ponieważ barwa i ekspresja jego głosu lokuje się są na poziomie skojarzeń z Davidem Bowiem („Blackstar”, w tym kontekście to przypadek?), Scottem Walkerem (np. szepty, monologi z „Tilt”), Davidem Sylvianem (szczególnie z okresu Nine Horses), dramatyzmem Petera Hammilla („Fireships”?) czy melancholijnym Martinem Hallem.
„Dark Star Safari” wyróżnia minimalistyczna atmosfera, endemiczna duszność, perfekcyjne przesuwanie dźwiękowych detali i zarazem nieoczywiste nadawanie akcentów. Wielowarstwowe kompozycje kwartetu, ale nieprzeładowane chęcią pokazania wszystkich mozaik wszechświata, odpływają w kierunku otwartej improwizacji, a z drugiej strony zostały ubrane w strukturę swobodnie sączących się piosenek o medytacyjnym pulsie.
„Dark Star Safari” to jak chodzenie po niewidzialnej linii, mając z tyłu przepastną otchłań kiczu, w którą nie zepchną muzyków podmuch sezonowych trendów. Widać wiosna nie była dobrą porą roku do odkrywania muzyki Banga, Honoré, Aarseta i Rohrera. Za to jesień wręcz idealnie wpisuje się w melancholijne DNA „Dark Star Safari”.
10.05.2019 | Arjunamusic Records
Strona Facebook Dark Star Safari »
Strona Arjunamusic Records »
Profil na Facebooku »
