Ambient sprowadzony do ambientu.
Kiedy kolońska wytwórnia Kompakt wchodziła na rynek fonograficzny na przełomie XX i XXI wieku, jej nazwa wydawała się ze wszech miar naturalna. W tamtym czasie kompaktowe wydawnictwa były bowiem w modzie i wydawały się czymś wyjątkowo eleganckim i nowoczesnym. Pasowały również do rozmiaru albumowej wypowiedzi, mieszcząc prawie 80 minut muzyki. Nic dziwnego, że to właśnie w tym formacie zaczęły się wtedy ukazywać dwie flagowe kompilacje tłoczni – „Total” i „Pop Ambient”.
Dzisiaj sytuacja jest już zupełnie inna. Nie wiedzieć czemu kompakt popadł w niełaskę fanów i w ostatnich latach sprzedaż wydawnictw w tym formacie gwałtownie spadła. Zareagowała na to również kolońska wytwórnia: w mijającym roku większość jej nowych płyt otrzymaliśmy na winylu lub cyfrowo. Nie zmieniła się tylko sytuacja wspominanych serii – zarówno „Total 21”, jak i teraz „Pop Ambient 2022” mają swoje kompaktowe wersje. To miły gest w stosunku do ich kolekcjonerów.
W swej najszerszej wersji ta druga z kompilacji zawiera aż piętnaście nagrań. Zaskakująco dużo wśród nich utworów skoncentrowanych na akustycznych brzmieniach. To przede wszystkim gitara – zarówno ta w stylu Cocteau Twins („Coiling” Blank Gloss), jak i ta psychodeliczna („Retrospektive” Maxa Würdena) czy wręcz klasyczna („Isola” Thore Pfeiffera). Nie brak tu również nostalgicznych dźwięków fortepianu („Kiss The Horizon” Andrew Thomasa), nadających muzyce romantyczny ton („Seis Minutos Mas” duetu Würden & Galán).
Wszystkie te partie zanurzone są oczywiście w elektronice, która jak to zwykle w przypadku tej serii ma mocno świetlisty i oniryczny ton („Anticlimbers” Blank Gloss). Słychać tu dalekie echa innych gatunków, takich jak glitch („Cromo 6” Yui Onodery) czy minimal („Kari O” duetu Guentner & Spieth). Czasem muzyka ta mieni się psychodelicznymi barwami („Rosen Fliegen” Thomasa Fehlmanna i „Mutterkorn” Trioli), a kiedy indziej zaskakuje operowym wokalem („Weiht” Morgana Wurde z udziałem Marii Estrelli).
Po ponad dwudziestu składankach z serii „Pop Ambient” wszyscy znamy już na wylot gust jej kuratora. Wolfgang Voigt nie sili się więc na zaskakiwanie słuchacza. Nowy epizod cyklu nie jest w tym kontekście wyjątkiem. Tym bardziej, że przynosi on utwory kompozytorów współpracujących z Kompaktem od wielu lat. Może momentami trochę się nam ziewa podczas odsłuchu tego materiału, ale i tak przyswaja się go z dużą przyjemnością. Najlepiej włączyć ten zestaw i zająć się czymś innym – choćby lekturą. Wtedy sprawdza się idealnie. W końcu tak ma działać ambient.
Kompakt 2021
