Herbert – Scale

Matt Herbert ma okresy zadęcia i luzu. Na przemian płodzi politycznie i społecznie zaangażowane eksperymenty oraz zwiewne, romantyczne, a przy tym bardzo wkręcające zbiory piosenek napisanych i nagranych na pełnym luzie.
Jako producent i kompozytor wypracował sobie tak charakterystyczną brzmieniową formułę, że nie ma takiego na świecie, który by go nie rozpoznał nawet z częściowo zatkanymi uszami. Po Plat du jour, która nadawała się ni to do tańca, ni wypoczynku i w konsekwencji wylądowała na chyba niejednej półce nieco przykurzona, Scale jawi się prawdziwym wiosennym powiewem życia i świeżości. Piosnki żwawe, proste i chwytające za serce dzięki chirurgicznej ingerencji autora stają się perełkami retrofuturystycznej pop music. Na Scale następuje synteza klimatów z najważniejszych albumów artysty. Programowa click słodycz i melancholia Bodily functions, bigbandowo-wodewilowe stylizacje rodem z Matthew Herbert Big Band spajane są już nie tylko wokalem Dani Siciliano, ale i debiutantów: Neila Thomasa oraz Davea Okumu.
Momentami ma się wrażenie, że niektóre pozycje z tego zestawu mogłyby znaleźć się na zeszłorocznym solowym debiucie Roisin Murphy, co w zasadzie rozjaśnia wszelkie wątpliwości na temat podziału ról przy pracy na Ruby Blue. Oczywiście trudno tu mówić o podjarce takiej jak pięć lat temu, gdy wszyscy padali na kolana przed Bodily functions, jakkolwiek w porównaniu ze Scale opus magnum Matta wydaje się cokolwiek za słodkie i dyskotekowe. No ale wtedy nazywano to rewolucją. A Scale to radość wspólnego muzykowania, pełna harmonia skazanych na siebie mężczyzny i kobiety, żelazna konsekwencja i kolejny krok naprzód. Jak już się szczęśliwie zakochiwać wiosną, to tylko przy takiej muzyce!
2006