Wpisz i kliknij enter

Marcel Dettmann – Dettmann II

Niemiecki producent postanowił tym razem zaprezentować się również od nieco innej strony.

Z perspektywy czasu można stwierdzić, że to właśnie wydany trzy lata temu debiutancki album Marcela Dettmanna był najmocniejszym z wydawnictw, opublikowanych do tej pory przez didżejów skupionych wokół berlińskiego klubu Berghain. Wychowany we wschodnich Niemczech producent potrafił bowiem śmiało eksperymentować z nowymi formami techno, zachowując przy tym jednak potężną energię tkwiącą w klasycznych inkarnacjach gatunku. Dobrą passę artysty potwierdziły potem jego winylowe dwunastocalówki, którymi obdarzył nie tylko swą macierzystą wytwornię Ostgut Ton, ale też takie tłocznie, jak Music Man czy 50Weapons.

Nowa płyta Dettmanna ma w tytule tylko cyfrę „II” – co oznacza, że będziemy mieli do czynienia z kontynuacją muzycznej wizji zawartej na debiutanckim krążku. Kiedy rozbrzmiewają jednak pierwsze dźwięki, okazuje się, że niemiecki producent postanowił tym razem zaprezentować się również od nieco innej strony. Otwierający płytę „Arise” to atonalna miniatura rozpisana na zgrzytliwe i świdrujące efekty. Ten wątek kontynuują potem dalej umieszczone kompozycje – „Shiver”, „Outback” i „Stranger”. Blisko im do musique concrete, ale cyfrowe brzmienie i dubowa obróbka dźwięku zdradzają jednak, iż narodziły się one na początku XXI wieku.

To jednak tylko krótkie nagrania – i lwią część albumu wypełnia oczywiście rasowe techno. Segment ten zaczyna się od utworu „Throb” – i ku naszemu zaskoczeniu jest to zredukowany minimal, w którym hipnotyczne rytmy wnoszą metaliczne efekty o industrialnym sznycie. Mocarne techno rodem z Berghain rozbrzmiewa dopiero w „Ductil” – buchając ognistą energią zapisaną w dudniących bitach, furkoczących basach i eksplozjach ziarnistego szumu. W podobnym klimacie utrzymany jest utwór „Labworks” – choć tym razem Dettmann podszywa rozwibrowane klawisze na lekko breakową modłę. Śmiałym rozwinięciem tego wątku okazuje się być „Seduction”. Połamany rytm stanowi tu podstawę dla eterycznej wokalizy Emiki, podrasowanej niepokojącymi klawiszami w stylu minimal wave.

„Soar” to wspomnienie siarczystego hard techno z początku lat 90. Pływające akordy zdubowanych klawiszy i przeciągły loop skręcony z zapętlonych dzwonów sprawiają, że mamy wrażenie, iż słuchamy wspólnego nagrania Basic Channel i Jeffa Millsa. W opartym na sprężystym pulsie „Seduction”, Dettmann kłania się stylistyce wypracowanej przez Sandwell District, łącząc głębokie struktury rytmiczne z przewalającymi się falami skorodowanych przesterów. Podobnie wypada galopujący „Corridor” – ale w tym przypadku główny wątek nagrania stanowi soundtrackowy pasaż klawiszowy rodem ze starych horrorów z lat 50 czy 60.

Na finał dostajemy wyjątkową kompozycję, która powstała przy udziale kolegi Dettmanna z Berghain – Rene’go Pawlowitza alias Shed. Oczywiście pozostajemy na terytorium miażdżącego techno – ale tektoniczny podkład rytmiczny uzupełniony zostaje kolejnymi warstwami coraz bardziej melodyjnych syntezatorów o niemal ambientowym tonie. Efekt jest znakomity – że aż chętnie posłuchałoby się więcej nagrań zrealizowanych przez tych dwóch producentów.

„Dettmann II” przynosi niezwykle skoncentrowaną muzykę. I niech nas nie zmylą abstrakcyjne miniatury – bo również one są zrealizowane z laboratoryjną wręcz precyzją. Co więcej – to właśnie ta wewnętrzna dyscyplina nadaje wspólny charakter wszystkim kompozycjom z płyty, bez względu na to, czy mają one eksperymentalny czy klubowy sznyt. Zestawem tym Marcel Dettmann potwierdza swą najwyższą producencką klasę – dlatego znowu trudno go będzie pozostałym kolegom z Berghain prześcignąć.

Ostgut Ton 2013

www.ostgut.de/label 

www.facebook.com/pages/Ostgut-Ton-OFFICIAL

www.facebook.com/marceldettmannofficial







Jest nas ponad 15 000 na Facebooku:


Subscribe
Powiadom o
guest
1 Komentarz
Inline Feedbacks
View all comments
fi
fi
10 lat temu

Porównanie skitów z muzyką konkretną na moje ucho nietrafione i mocno wydumane. Poza tym każde użycie delaya nie musi się koniecznie wiązać z dubową obróbką brzmienia. Mówimy przecież o dość surowej muzyce tanecznej.

Polecamy