Piękna i stylowa muzyka o ponadczasowym charakterze.
Kiedy wytwórnia płytowa publikuje debiutancki krążek swego właściciela, zawsze jest to wyjątkowe wydarzenie. Tak jest i tym razem – bo Julius Steinhoff to szef hamburskiej tłoczni Smallville, a zarazem ceniony didżej i producent. Do tej pory nagrał kilka winylowych dwunastocalówek, które od razu zdradziły wielki talent do klasycznego techno i house’u. Podobnie było z pierwszym albumem duetu Smallpeople, który powołał do życia z Justem Von Ahlefeldem. Wydana przezeń dwa lata temu płyta „Small Days” pozostaje jedną z najmocniejszych pozycji w katalogu Smallville.
Do teraz. Bo samodzielny krążek Steinhoffa to również dzieło niemal doskonałe – dźwiękowy hymn na cześć romantycznej wersji klubowej elektroniki, łączący szacunek dla amerykańskiej tradycji, niemiecką precyzję w tworzeniu nowych brzmień z brytyjską skłonnością do nostalgii. Jak to się przekłada na konkretne kompozycje?
Płytę rozpoczynają łagodnie pływające tony pastelowych syntezatorów – dopiero z czasem wyłania się z nich zwiewne techno o detroitowym rodowodzie, łączące lekko podłamaną rytmikę z kwasowymi klawiszami („Where Days Begin”). Kontynuację tego lirycznego podejścia do gatunku odnajdujemy od razu w następnym utworze – tym razem jednak hamburski producent zanurza wokalne loopy w powoli wijących się w tle nocnych syntezatorach, ewokując mgliste wspomnienie niewinnych zabaw z dzieciństwa („Treehouse”).
„Under A Waterfall” przywołuje echa tradycyjnych brzmień z Chicago. Szorstkie i szeleszczące uderzenie automatu perkusyjnego wnoszą splecione ze sobą acidowe efekty i rwane akordy, tworzące bardziej energetyczny klimat całości. Na terenie klasyki z Wietrznego Miasta pozostajemy również w „Hey You”. Tym razem suchy podkład rytmiczny staje się podstawą do połączenia zdubowanego basu z popiskującymi syntezatorami. I tu jest więcej miejsca na taneczną energię – niesioną przez rudymentarne elementy współczesnej muzyki klubowej.
Julius Steinhoff nie byłby sobą, gdyby nie oddał również hołdu nowojorskiej tradycji – choćby tej spod znaku Nite Grooves. Pierwszym tego śladem na „Flocking Behaviour” jest kompozycja „Sun And Stars”. Zgodnie ze swym świetlistym tytułem koncentruje się ona na ciepłych i organicznych brzmieniach, tchnących niemal jazzowym Rhodesem. Tytułowe nagranie z zestawu ma równie „czarną” tonację – w tym przypadku ewokowaną przez perliste kaskady mieniących się klawiszy.
Na koniec znów wracamy do Chicago – bo chyba właśnie ta tradycja jest najbliższa Steinhoffowi. „Cheetah Nights” jest zbudowany na zasadzie kontrastu. Z jednej strony mamy tu znów dynamicznie stukające i klaskające bity, a z drugiej – miękkie i kojące dźwięki melancholijnych syntezatorów. Podobnie dzieje się w finałowym „All The Things You Are”. Lekko podrasowany na garage’ową modłę szurający rytm wprowadza tutaj tęsknie zawodzący loop, wpisujący nagranie w formułę poetyckiej elektroniki o niemal kontemplacyjnym charakterze.
Smallville nie zawodzi – właściwie każdą płytę z tą naklejką można kupować w ciemno, bo jest ona gwarantem klubowej elektroniki najwyższej jakości. Tak jest oczywiście i tym razem. Julius Steinhoff objawia się na „Flocking Beahviour” jako nieustraszony strażnik najpilniej strzeżonych skarbów z Detroit, Chicago i Nowego Jorku. Tworząc tak piękną i stylową muzykę można w ogóle nie przejmować się kolejnymi modami na tanecznej scenie. Bo wiadomo, że jest ona ponadczasowa.
Smallville 2014
za moment w kejsiku …. Smallville nie zawodzi , Smallville – rozwala , wiadomo tam spadł kryptonit – jest moc , superman tańczy !!!!