W dniach 15 – 16 maja w Warszawie odbędzie się druga odsłona festiwalu MonotypeFest. Sprawdźcie line-up, bo szykuje się znakomita porcja elektronicznych i eksperymentalnych dźwięków.
Podczas zeszłorocznej edycji uczestnicy mogli wysłuchać na żywo występów takich artystów jak klasyk muzyki noise’owej Kevin Drumm, czy jeden z najważniejszych inżynierów dźwięku, elektroniczny eksperymentator Rashad Becker. Wszystkie bilety na ubiegłoroczną edycje zostały niemal błyskawicznie wyprzedane. Śledźcie uważnie naszą stronę, gdyż na początku maja będziemy rozdawać wejściówki.
W tym roku organizatorzy MonotypeFest rozszerzyli zakres działań i poza dwudniową imprezą w sali Laboratorium CSW przygotowali też kilka koncertów na dziedzińcu Zamku Ujazdowskiego. W dniach 15 i 16 maja na zaproszenie MonotypeRec i CSW Zamek Ujazdowski do Warszawy przyjedzie wybitne grono muzyków z całego świata – m.in. rosyjska artystka Dasha Rush, amerykański wizjoner Jason Lescalleet, oraz rewelacyjny włoski kompozytor awangardowy Valerio Tricoli.
Tegoroczna edycja MonotypeFest będzie połączona z obchodami dziesiątych urodzin wytwórni MonotypeRec. – Najważniejsze jednak będzie dla nas samo święto muzyki – właśnie w tym roku, dokładnie w połowie maja wytwórnia MonotypeRec. świętuje dekadę swojej działalności. W ciągu ostatnich dziecięciu lat udało nam się stworzyć coś z niczego! – piszą twórcy labelu.
Warto się pośpieszyć, bo liczba karnetów maleje w błyskawicznym tempie.
Bilety/karnety, tutaj: www.sklep.monotyperecords.com
Więcej informacji na: www.monotypefest.pl
Link do wydarzenia na FB: www.facebook.com/events
PROGRAM:
15.05.2015, Laboratorium:
– TER
– Wanda Group
– Klara Lewis
– Valerio Tricoli
16.05.2015, Dziedziniec CSW
– We Will Fail
– Gondwana
– Dasha Rush
– Luke Abbott
Laboratorium:
– Wolfram
– Jacek Staniszewski (Facial Index)
– Andy Bolus/Evil Moisture
– Jason Lescalleet
– Peter Rehberg (PITA)
TER – artystka zafascynowana analogową muzyką elektroniczną, jedna z niewielu kobiet w Polsce, która regularnie gra na żywo na syntezatorach modularnych. Przez szereg lat występowała w zespole Brasil and the Gallowbrothers Band. Jej zeszłoroczny solowy debiut „Fingerprints” (nasza recenzja) spotkał się z ciepłym przyjęciem tak w Polsce jak i poza nią. Występowała na prestiżowych imprezach w kraju (np. krakowski Unsound), jak i za granicą (m.in. w londyńskim klubie Cafe OTO).
Wanda Group – pod tym pseudonimem działa Louis Johnstone, producent nagrywający wcześniej m.in. jako Dem Hunger. Jego eksperymentalne nagrania ukazują się nakładem Opal Tapes, Further, NNA czy prowadzonego przez siebie Bandcampa Umbro G i usłyszeć na nich można wyblakłe kolaże zbudowane z wielu warstw sampli.
Klara Lewis – młoda i bardzo zdolna szwedzka artystka, której ubiegłoroczny debiutancki album „ETT” wywołał spore poruszenie w środowisku odbiorców muzyki elektronicznej, podobnie jak wydana niedawno EP-ka „MSUIC” . Uwielbia przetwarzać nagrania terenowe rejestrowane w naturze, chętnie korzysta z krótkich próbek dźwiękowych. Choć naturalnym środowiskiem działania Klary jest muzyka elektroniczna przetwarzana za pomocą maszyn, to w jej twórczości szalenie ważny jest element emocjonalny.
Valerio Tricoli – włoski kompozytor muzyki konkretnej, artysta tworzący instalacje dźwiękowe, producent muzyczny, inżynier dźwięku oraz kurator. Jest jednym z założycieli wytwórni i kolektywu Bowindo oraz formacji 3/4HadBeenEliminated, której twórczość to odważna synteza muzyki improwizowanej, kompozycji elektroakustycznych oraz wrażliwości avant-rockowej. Jego LP „Miseri Lares” wydane w PAN Records było jedną z najwyżej ocenianych płyt wydanych w 2014 roku.
We Will Fail to solowy projekt Aleksandry Grünholz. Z założenia skupiać się ma na przyjemności błądzenia. Nagrania terenowe, sample z taśm, szumy, syntezatory i elektroniczna perkusja zmieszane są tu w dziwaczną, odwołującą się do estetyki techno całość. We Will Fail ma w swym dorobku debiutancki, wysoko oceniany album CD „Verstorung” (nasza recenzja) oraz LP „Verstorung 2.0″ (nasza recenzja). Choć debiutowała zimą 2014 roku, do tej pory zagrała już m.in. w londyńskim Cafe OTO, na krakowskim festiwalu UNSOUND i w Berghain w ramach berlińskiego CTM Festival.
Gondwana jest solowym projektem Andrei Taeggiego, muzyka współtworzącego elektroakustyczny projekt Lumisokea. Jako Gondwana pragnie stworzyć wspólną platformę dźwiękową, która, niczym pradawny jednolity kontynent o tej właśnie nazwie, będzie stanowiła przestrzeń dla brzmieniowych eksperymentów, pozwoli morfować chaosowi w porządek, gubić się w rytmach i odnajdywać w dźwiękowych pejzażach.
Dasha Rush – urodzona w Rosji artystka obecnie tworząca i mieszkająca w Berlinie. Łączy działalność muzyczną z prowadzeniem wydawnictwa Fullpanda. W swojej twórczości lubi przekraczać granice między tym co przyswajalne i przystępne, a tym, co dziwne i ekscentryczne. Choć występuje na popularnych imprezach, lubi używać środków typowych dla muzyki niezależnej, eksperymentalnej, konkretnej – wszystko po to, by gatunkowi kojarzonemu z rytmem i powtarzalnością nadać głębi i mroku. (nasza recenzja jej tegorocznej płyty)
Luke Abbott pochodzący z Norfolk producent łączący świat eksperymentalnej elektroniki z estetyką występów klubowych. Uwielbia zbierać stare syntezatory analogowe, których ciepłe, pulsujące brzmienie wzbogaca jego kompozycje korzystające z estetyki glitchu i krautrocka. W swej trwającej od 2010 roku karierze Luke współpracował z renomowanymi artystami takimi jak James Holden, a jego płyty wydawał taki label jak prowadzony przez Trevora Jacksona Output Records. Nasza recenzja albumu „Wysing Forest” (2014, Border Community).
Wolfram – gra muzykę elektroniczną, oscylującą pomiędzy stylistyką ambient i noise, wplecioną w tło nietanecznych rytmów i pulsacji. Jego utwory znalazły się na kilkunastu składankach (m.in. w magazynie „The Wire”). Zajmuje się także komponowaniem muzyki teatralnej i filmowej oraz tworzeniem instalacji dźwiękowych (prezentowanych m.in. podczas festiwalu Warszawska Jesień 2010 i Re:wizje 2010). Oprócz solowych projektów i tworzonych ad hoc składów, Kowalczyk udziela się (wraz z Karolem Koszniecem i właścicielem labelu MonotypeRec., Jakubem Mikołajczykiem) w formacji Komora A. Jest jednym z założycieli magazynu internetowego NEUROBOT, którego autorzy w latach 1998 – 2000 działali również jako trio o tej samej nazwie, grające elektroniczną muzykę improwizowaną.
Jacek Staniszewski (Facial Index) – to eksperymentujący muzyk elektroniczny, założyciel multimedialnego kolektywu oraz pisma internetowego Neurobot oraz CDR-owego wydawnictwa płytowego Polycephal. Krytyk muzyczny. Współpracował z takim artystami i projektami jak: Membrana (Kamil Antosiewicz), Mołr Drammaz, Maciek Sienkiewicz, Viön, Wolfram, Matthew Hutchinson, Ignaz Schick, Zbigniew Karkowski, Jean-Christophe Champs, Mathieu Werchowski, Perlonexex, Norbert Möslang, Alexei Borisov, Johannes Bergmark. Gra elektroniczną muzykę improwizowaną, często hałaśliwą, tworzoną przy użyciu gramofonu i software’u. Na Strefa: MonotypeFest wystąpi wspólnie z Andym Bolusem – elektronicznym muzykiem eksperymentalnym działającym aktywnie od początku lat 90.
Andy Bolus/Evil Moisture – w polu zainteresowań Andy’ego Bolusa były samouczące się grające maszyny, błędy dźwiękowe. Wykorzystywał technikę „circuit bending” do kreowania nowych brzmień – jak sam mówi robił to jeszcze zanim ktokolwiek zaczął używać tego terminu. Często też sięga po dawne techniki znane muzyce eksperymentalnej z początków jej istnienia, lubi fizyczną pracę nad dźwiękiem, fascynuje go muzyka „niesłuchalna” .
Jason Lescalleet – odkrywa świat dźwięków zajmujących przestrzeń pomiędzy hałasem, muzyką współczesną i minimalistyczną elektroniką. Przez ostatnie dwie dekady, Lescalleet stopniowo i starannie dobierał współpracowników – występując m.in. z Kevinem Drummem, Aaronem Dilloway, Grahamem Lambkinem, czy CM von Hausswolffem. Jego albumy wydawane były zaś w takich labelach jak Erstwhile, RRR, Intransitive Recordings, Kye, Celebrate Psi-Phenomenon, Hanson Records, Chondritic Sound, oraz w prowadzonym przez siebie wydawnictwie Glistening Examples.
Peter „Pita” Rehberg – muzyczny wizjoner, miłośnik abstrakcyjnej elektroniki i cyfrowego noise’u. Urodzony pod koniec lat sześćdziesiątych w Londynie w ciągu wieloletniej kariery muzycznej aktywnie działał w najróżniejszych kolektywach muzycznych. Nie interesują go podziały na gatunki, w muzyce intryguje go najmocniej fizyczność dźwięków, ich struktury i faktury. Najpopularniejszym dziełem, za którego stworzenie odpowiada Rehberg nie jest jednak żadna konkretna płyta, a wytwórnia – Editions Mego, czyli znak jakości w świecie eksperymentalnej elektroniki.
