Koloński producent tworzy elektroniczną orkiestrę.
Bez wątpienia Michael Mayer jest jedną z najważniejszych postaci elektronicznej sceny w całej jej historii. Nie dość, że powołał do życia wielce wpływową wytwórnię Kompakt, zdefiniował przebojową formułę muzyczną łączącą popową melodykę z taneczną rytmiką, to zrealizował dwa albumy, ponad siedemdziesiąt singli i prawie dwieście remiksów. Nie sposób tu nie wspomnieć o jego epickich setach didżejskich, trwających nawet po osiem godzin, które jedni znają z polskich klubów w rodzaju Prozaka 2.0, a inni – z przełomowych DJ-miksów z cyklu „Immer”.
W karierze Mayera nie brakowało kooperacji. Wszak zaczynał z Rienhardtem Voigtem i Tobiasem Thomasem w trio Forever Sweet, a także pracował w duetach Zimt i Supermayer z Matiasem Aguyao i Superpitcherem. Idąc tym tropem wyruszył w zeszłym roku w trasę po europejskich klubach, grając back2back z innymi znanymi didżejami. Najbardziej przypadły mu do gustu wspólne sety z Sethem Trohlerem, które sprawiły, że koloński producent postanowił nagrać swój nowy album w duetach z zaprzyjaźnionymi artystami. Tak oto powstała płyta „&”, którą o dziwo wydaje nie Kompakt, ale !K7.
Zrealizowany z udziałem Romana Flügela „We Like To Party” przywołuje atmosferę tanecznych klubów z końca lat 80. – zaskakując pomysłowo użytymi skreczami i didżejskimi nawoływaniami. W „Disco Dancers” Mayer wraz z Burgerem i braćmi Voigt oddaje zgodnie z tytułem hołd funkowym brzmieniom spod znaku Chic – dodając od siebie niezwykłą partię smyczków. Plastikowe italo-disco o melodyjnej partii Casio w „State Of The Nation” to efekt współpracy kolońskiego producenta z Gui Boratto. Ed MacFarlane z Friendly Fires ozdabia swym tęsknym wokalem „Mind Games”, nadając tej post-dubstepowej produkcji charakter popowej piosenki.
W „Germination” za sprawą Kölscha typowy dla Mayera nastrojowy tech-house nabiera trance’owego rozmachu. W „Voyage Interieur” rozlega się charakterystyczny śpiew Miss Kittin – nic więc dziwnego, że mamy do czynienia ze stylowym electro-popem. W kręgu podobnych brzmień pozostaje „For You” – ale za sprawą głosu Joe Goddarda z Hot Chip i smyczkowych klawiszy więcej tu melancholii. Zrealizowany z Agorią „Blackbird Has Spoken” to panoramiczny tech-house o wręcz orkiestrowym brzmieniu. Dla kontrastu „La Compostella” za sprawą producenckiego dotyku Housemeistera zabiera nas do pionierskich czasów house’u o breakowej rytmice i surowym tonie.
„Comfort Me” to wyjątkowe dzieło – bo za jego stworzenie odpowiada Michael Mayer i Prins Thomas. Spod palców obu producentów wyszła romantyczna ballada w stylu retro, której melodię niesie przejmujący wokal Irene Kalisvaart. Nagrane z Barntem „Und Da Stehen Fremde Menschen” to jedyne w tym zestawie mroczne techno – ale i tak o minimalowym sznycie i wsparte pomysłowym cytatem z prog-rockowego utworu wschodnioniemieckiej grupy Stern Meissen. Całość kończy oparta na dźwięcznym motywie piano „Cicadella” – majestatyczny tech-house, w powstaniu którego uczestniczył Andrew Thomas.
Urocza to płyta – choć Michaelowi Mayerowi udało się zaprosić do studia prawdziwy „kwiat” współczesnej muzyki klubowej, utwory z „&” nadal zachowują silne piętno jego mocnej osobowości. Wszystkie kompozycje mają eleganckie brzmienie, łączą zgrabnie taneczną energię z popową melodyką i są przeniknięte łagodną nostalgią. Te wszystkie elementy to oczywiście cechy rozpoznawcze twórczości kolońskiego producenta. Dzięki ich podkreśleniu od razu można rozpoznać, kto dyrygował tą elektroniczną orkiestrą. Choć „&” wydaje !K7 fani muzyki z Kompaktu mogą śmiało sięgać po ten zestaw – to ich ulubiona muzyka w najlepszym wydaniu.
!K7 2016
