Różnorodność brzmień i nastrojów .
Tak jak w Niemczech wszystkie drogi młodych producentów techno prowadzą do Berlina, tak samo we Francji do Paryża. Dotarł tam na początku obecnej dekady z Avinionu również Roman Poncet. I miał szczęście – bo od razu zwrócił na siebie uwagę dwóch bardziej znanych kolegów po fachu: Lena Fakiego i DJ Deepa. Ten pierwszy umożliwił mu publikację kolejnych nagrań nakładem swej wytwórni Figure, a ten drugi – pomógł doszlifować producencki warsztat we wspólnych projektach Sergie Rezza i Adventice.
Już debiutancka EP-ka Ponceta – „Route Of Pain” wskazywała, że interesuje go przede wszystkim funkcjonalne techno. Potwierdziły to kolejne wydawnictwa, umieszczone nie tylko w katalogu Figure. Młody producent powołał bowiem do życia własną tłocznię – Gettraum – nakładem której objawił światu swój minimalowy projekt – Traumer. Z kolei jego pasję do gry na analogowych syntezatorach poznaliśmy dzięki udziałowi w triu Möd3rn, które w zeszłym roku zabłysło albumem „Trois”.
Podsumowaniem tych wszystkich wątków jest debiutancka płyta solowa Ponceta. Najwięcej tu mocnego techno – ale rozpisanego na różne odmiany. W „For Once” i „Gypsophilii” rozbrzmiewa jego dubowa wersja, w „Thick Vegetation” i „Never Ready” – tribalowa, a w „In Aeternam” – minimalowa. We wszystkich tych przypadkach muzyka Ponceta nasycona jest jednak głęboką przestrzennością i ma nadzwyczaj hipnotyczny ton. Słychać to także wtedy, kiedy Francuz zwraca się w stronę ilustracyjnego grania: ambientu („Do Not”) lub kosmische musik („Hello You”).
Terminowanie Romana Ponceta u najlepszych nie poszło na marne. Dzięki temu dzisiaj młody producent potrafi bez problemu stworzyć klubowego killera („Piege”), jak również abstrakcyjną muzykę o soundtrackowym potencjale („Gentle Nightmare”). Solowa płyta młodego twórcy nie nudzi, dzięki temu, że jest różnorodna pod względem rytmiki, aranżacji i nastrojów. Wszystko ma do tego mocno „żywe” brzmienie, wskazujące że kompozycje z „Gypsophilii” świetnie sprawdzą się podczas występów.
Figure 2018
