Feeria post-punkowych barw.
Chociaż brytyjskie trio Bourbonese Qualk powstało w 1979 roku, jego aktywność przybrała na sile dopiero w następnej dekadzie, kiedy jego muzycy przeprowadzili się do Londynu. Tam trafili w samo centrum anarchistycznej subkultury, której ostrze wymierzone było przeciwko rządom Margaret Thatcher. Aby w pełni działać samodzielnie zgodnie z duchem DIY, grupa uruchomiła własną wytwórnię Recloose Organisation, której nakładem ukazał się w 1983 roku jej debiutancki album. „Laughing Afternoon” zawierał industrialną elektronikę, stworzoną w domowym studiu tria i natchnioną duchem radykalnej polityki.
W 1984 roku Simon Crab, Steven Tanza i Julian Gilbert zajęli budynek przy ulicy Old Kent Road w południowym Londynie i stworzyli tam skłot, który zamienił się w centrum podziemnej kultury, skupiające nie tylko muzyków, ale też malarzy czy poetów. W ramach „Ambulance Station” powstała sala koncertowa i studio nagraniowe, w których pracowali artyści skupieni wokół Recloose Organisation. W tych warunkach narodził się materiał na drugi album Bourbonese Qualk, który przyniósł bardziej rozbuchaną wersję muzyki brytyjskiego tria. Dziś powraca on w kompaktowej reedycji Klanggalerie.
„Hope” zaskakuje rozmachem stylów i brzmień. Muzyka tria miała do tej pory mocny funkowy puls – i tego rodzaju brzmienia słychać w „Erector” i „Dereliction”. Duch mechanicznego electro spod znaku Cabaret Voltaire unosi się nad „Something In The Air”, z kolei w „Gag” słychać wpływy industrialnego dubu w stylu 23 Skidoo. Dużym zaskoczeniem są tu nagrania bliskie improwizowanej psychodelii, jak „Sunset Sex” i „Invocation”. „Headstop” to właściwie prototyp współczesnego techno, bliski dzisiejszym mutacjom gatunku z EBM-em. Finał płyty to bonusowe utwory, odsłaniające niemal ambientową stronę muzyki grupy („Wave” i „Lost Time”).
Przesłuchanie „Hope” po ponad 35 latach od wydania, jest ekscytującym doświadczeniem. Przede wszystkim zaskakuje wyzwolony z wszelkich ograniczeń i schematów narowisty charakter tej muzyki. Jasne – wszystkie nagrania są wpisane w chmurny nastrój post-punkowego egzystencjalizmu, ale i tak wiele pomysłów Bourbonese Qualk zaskakuje swą świeżością i oryginalnością. Trzeba przy tym pamiętać, że nagrania te powstały w amatorskich warunkach. Dzięki temu mają brudne i zadziorne brzmienie, za sprawą którego oparły się w zaskakujący sposób bezlitosnemu upływowi czasu.
Klanggalerie 2020
