Rozkołysana melancholia.
Ai Aso od wielu lat rozwija swój wyjątkowy styl, balansujący na pograniczu melancholii, nostalgii i swoistego minimalizmu. W tym roku mija 16 lat od ukazania się jej debiutanckiego albumu Lavender Edition. Po sześciu latach przerwy japońska songwriterka i gitarzystka wraca z nową płytą The Faintest Hint.
Longplay przynosi dziewięć eterycznych piosenek, które Aso nagrała przy wsparciu Stephena O’Malleya (gitara, bas, syntezator), Atsuo (perkusja) i zespołu Boris – muzycy pojawili się w dwóch utworach Scene i Sight.
Punkt wyjścia stanowi delikatna barwa głosu będąca niesamowitym nośnikiem wielu emocji, a w połączeniu z prostymi i zarazem hipnotycznie brzmiącymi gitarami, minimalistyczną elektroniką z noise’owym odcieniem w I’ll do it My Way tworzą razem coś na kształt wyimaginowanej opowieści.
W nagraniu Scene za sprawą muzyków Boris zahaczamy o post-rockowe przestrzenie z wyraźną dynamiką zapożyczoną z slowcore’u. Aż przypomniał się klimat wczesnych płyt amerykańskiego Low. Podobne odczucia wywołuje Floating Rhythms z wolno kroczącą linią basu. Move porywa uwagę pięknym refrenem, zaś eksperymentalna miniatura Sight stała się wstęp do ostatniego utworu 0805, z którego bije zmysłowość.
Szukacie kołysanek, eterycznego wytchnienia albo oderwania się od niepotrzebnego zgiełku? The Faintest Hint wydaje się odpowiednio przygotowanym remedium na powyższe pragnienia.
Ideologic Organ | lipiec 2020
Strona Facebook Ai Aso »
Strona Ideologic Organ »
Strona Facebook »
fot. Miki Matsushima
