Pogawędzić z planetami.
Myśli o scenie elektronicznej w Polsce nierozerwalnie łączą mi się z obrazem Konrada Kucza. Konkretnie chodzi o jego wizerunek utrwalony za pomocą zdjęcia. Spokojna twarz wyrażająca dyskretny uśmiech przy dłuższej obserwacji daje poczucie skrywanej za nim jakiejś zagadki. Taką prezencją, przynajmniej w moim odczuciu, Kucz wpływa na percepcję własnej muzyki. Nie czynię żadnego zarzutu, a jedynie dzielę się obserwacją, do której skłania również najnowszy krążek „Planetary”.
Wewnątrz okładki do płyty znajduje się zdjęcie kompozytora (oczywiście z uśmiechem) na tle instrumentów. Tymczasem tematem przewodnim płyty jest podróż kosmiczna. Artysta zabiera nas w kosmos zabierając na pokład pokaźną liczbę urządzeń oraz klasyczną elektronikę, którą nazwałbym poszukującą, ale nie w ujęciu eksperymentalnym czy awangardowym. Tu liczy się szerokość, spójna wizja, czy wręcz analogowy rozmach niepozbawiony duchowości („Jupiter in depth”).
I tak kroczymy sobie po kosmosie w takt dźwięków silnie ukierunkowanych („Trajectory correction”) albo staroświecko komputerowych („Interplanetary spacecraft”). Utwory krótsze, takie jak „Gravitational constant”, mają za zadanie zbudowania odległego klimatu, żeby zrobić miejsce tworom okazalszym, pełniejszym i ambitniejszym zarówno pod kątem efektów przestrzennych, jak również aranżacyjnym („Orionshpere”).
Najlepszą rzeczą jest lekki ton całości, szczególnie uwypuklony w „Space party”. Niezbyt gęsta atmosfera przywodzi na myśl coś w rodzaju niezobowiązującej pogawędki z planetami, niż szaleńczej wyprawy eksploracyjnej. Więc skoro tempo biegu zdarzeń zostało w końcówce roku podkręcone, to dobrze mieć pod ręką album Konrada Kucza nieustannie kuszącego wizją niebanalnego relaksu i odprężania, którego wyśmienitym dostarczycielem jest utwór „Neptune – the eight planet from the Sun”.
Generator.pl | 2020
Soundcloud
FB
