Pod igłą #14: jamaszka FT, Dj Technics, Roberta, David Carretta

Basowy nieregularnik.

jamaszka FT – [untitled] 12″ EP, Dom Trojga, DT006

A1 tajemnicza statuetka
A2 324234324
B1 Scyzoredge
B2 ps_port
B3 CUK

Jeszcze ciepła,  najnowsza płyta (wydana 26.03.2021) ze stajni jednego z najciekawszych i najbardziej eklektycznych polskich didżejów – Eltron’a (Dom Trojga). Bartek Baran, artysta kryjący się za pseudonimem jamaszka FT, w spektakularnym stylu bierze odwet za wszystkie rave’y, które się nie odbyły. „tajemnicza statuetka” otwiera płytę jako mocno bijący połamaniec, który mógłby ilustrować wizualnie wyrafinowaną scenę pościgu, gdyby tylko Netflix zechciał kupić prawa autorskie do przygód Kapitana Żbika. Wyśmienity warsztat produkcyjny i mnogość dźwiękowych środków wyrazu możemy podziwiać w utworze „324234324”, który transowo i atmosferycznie się rozmywa. „Scyzoredge” (swoją drogą świetny miszmasz leksykalny) to warehouse’owa podróż po krawędzi ostrza scyzoryka i do tego z przytupem. „ps_port” jest hybrydą wykoślawionego rytmu elektro i czegoś, co brzmi jak głosy ludzkie „na rewersie” – przypominające tło w utworze „Truth” Goldie’go. Dodać na, że całość jest doskonale wyprodukowana i zmasterowana (Kwazar) plus tłoczenie na 45RPM, jak zwykle, robi robotę. Przytaczając tytuł utworu młodego (onegdaj) twórcy znad Wisły, o którym pozytywnie rozpisywał się „The Wire” w sekcji recenzji – „Coś się oświeca, coś się oświetla”.

Various/Dj Technics – Butter Notes 1 12″ EP, Butter Notes, BUTTER001

A1 Kotton the Cutie – I Just Wanna
A2 Mz. Thang – Bang That Pussy
A3 Mz. Thang – Shake Ya Dick
A4 Ms. Mocha – Not The Boss
B1 Mz. Thang – Clit Control
B2 Menage A Trois – Funky 69
B3 Kotton the Cutie – Baby Fathers
B4 Lady Shaunda – Stuck

Repress/okrojona reedycja składaka, który ukazał się dwie dekady temu pod nazwą „Queens of Baltimore Club” pod produkcyjnym patronatem Dj’a Technics’a. Wypada wyjaśnić czytelnikom, co to jest rzeczona Baltimore Club, albo Bmore House – jest to fuzja Hip-Hop’u, Breakbeat’u i House’u bardzo często okraszona sprośnymi, żeńskimi wstawkami wokalnymi. Reasumując – z lekka „naspidowany”, imprezowy Hip-Hop. Na szczególną uwagę zasługują utwory A1 i A4 – przebojowe loop’y i angażujące wstawki głosowe. W temacie tłoczenia – niewiele wiemy i czy jego źródłem były oryginalne taśmy matki. Brzmi to odrobinę koślawo i mocno lo-fi – podkreślone wysokie tony i niemiłosiernie nisko schodzący bas. Przytaczając jeden z serwisów sprzedających płyty online – „balls-to-the-walls”.

Roberta – NMR001 12″ EP, Night Moves Records, NMR011

A1 Nothing More I Can Say
A2 I Want Cha
B1 You Don’t Say
B2 Because I Can

Głębokie, house’owe mgiełki od tajemniczej producentki z Brooklynu dla jej własnej wytwórni. Jeżeli jesteście fanami brzmienia prezentowanego przez Mall Grab w jego opus magnum „Liverpool Street In The Rain” – sprawdźcie koniecznie dwunastkę od Roberty. Pierwszy numer to plemienne rytmy zestawione z przebojowym pianinkiem jak u Crystal Waters, a do tego soul’owe zaśpiewy. A2 to Le Funk Mob w gęstej, analogowej zawiesinie. Dalej jest już klasyczny Disco-House, którego nie powstydziłyby się czołowe wytwórnie wydające edity. Brzmienie stylizwoane na Lo-Fi House, aczkowliek z pewną dozą „analogowej”, jazzującej duszy.

David Carretta – Libertine 15 12″EP, Libertine Records, LIB15

A1 Erasing The Future
A2 Slave Of The Ordinary
B1 Conflicting Creatures
B2 Dry Tears
B3 Les Mots

Niekwestionowany król brudnego Electro, tym razem dla berlińskiej oficyny wydawniczej (dla której wydawali też DMX Krew i Luke Vibert). Kosmische Italo, które mógłby wyprodukować sam Dead Husband. „Erasing The Future” jest najbardziej przebojowym i wpadającym w ucho utworem na dwunastce – warstwa rytmiczna rodem ze składanek DJ’a Hell’a i wkręcający motyw syntezatorowy. Najbliżej dokonaniom artysty sprzed dekady jest utwór „Conflicting Creatures” – lekko zmutowany i agresywny Electroclash. Całość szalenie spójna i doskonale brzmiąca – wizytówka tego, że artysta ma się dobrze i nie jest to jego ostatnie słowo.