Sierpniowe zestawienie dwunastocalówek do różnorakich zastosowań.
Casiopepe – Casiopepe 12″EP, Dom Trojga, DT004
A1 Wisconsin Mozarella
B1 Acid e Pepe
B2 Postcard
Nareszcie, długo wyczekiwana i tyle samo leżakowana w alkowach wydawnictwa Dom Trojga katalogowa „czwórka”, w końcu, ujrzała światło dzienne. Kolekcjonerom wypada wspomnieć, że katalogowa piątka nie ukazała się w formacie fizycznym – była to wydana cyfrowo druga część składanki „Domownicy Różnoracy”. „Casiopepe” jest efektem muzycznej przyjaźni na odległość (na dystansie Berlin – Warszawa) pomiędy duetem producenckim Aljoshą Babelem i Łukaszem SLG Seligą. Obecna sytuacja geopolityczna, a także zniesienie tanich lotów do Berlina (EasyJet, pamiętamy!) mocno dały się we znaki producentom – dlatego, między innymi, premiera singla opóźniła się o rok. Recepta na dźwięki zawarte na epce jest równie prosta, co przepis na makaron z pieprzem i serem (Cacio e Pepe ~ Casiopepe) – parkietowe brzmienia bliskie twórcom przefiltrowane przez
ich indywidualną wrażliwość i połączone za pomocą technologii. Pierwszym trackiem chłopaki wprowadzają w trans hipnotycznym, motorycznym beatem i house’owymi samplami, do tego wtrącają swoje smaczki produkcyjne doskonalone latami grania i majsterkowania przy sprzęcie. W kwaskowato-metalicznym „Acid e Pepe” słychać mocne bicie, jak u Tutto Matto, electro-wstawki, a nawet skrawki syntezatorowych melodii. Od razu wiadomo, że „za sterami” są dwie szalone głowy, które nie zamierzają brać jeńców na parkiecie. Płytę zamyka „Postcard” – nieco mroczniejsza wersja laserowego Italo, odrobinkę zrobotyzowana. Dom Trojga przyzwyczaił nas już do tłoczenia na 45RPM i genialnego masteringu. Mam nadzieję, że w tym, nieco, okrojonym sezonie parkietowym usłyszymy jeszcze o Casiopepe.
Profil na Facebooku »
kup płytę »
Pinty – City Limits 12″EP, Rhythm Section International, RS025
A1 Tropical Bleu
A2 Honey
A3 Ceasors (12-inch remix)
B1 Nightcrawler (12-inch remix)
B2 Sunday Smokes
B3 City Limits
Wyobraźcie sobie, drodzy czytelnicy, fuzję (niczym z kreskówek „Dragon Ball”) Mike’a Skinnera, Sevena Davisa Jr i Stefana Ringera i to po tej bardziej bujającej stronie. MC Pinty czyli młody zdolniacha z południowego Londynu zaistniał na muzycznej scenie w 2015 roku mikstejpem „Midnight Moods”. W wielkim skrócie i mocno upraszczając – melodeklamacje „od niechcenia” okraszone mniej lub bardziej jazzującymi podkładami i 2stepowymi bitami, które czasem zahaczają, nieśmiale, o D’n’B. Większość tracków, na czele z „Tropical Bleu”, sprawdzi się w lounge’ach, wielkomiejskich barach czy chillout roomach. Siła prostoty.
Profil na BandCamp »Profil na Facebooku »
kup płytę »
Rockers Hi-Fi 92-96 – Seven Hills 2×12″EP, Seven Hills, SHR005
A1 Seven Shades of Dub
B1 Paths of Life
B2 More & More
C1 One with Another
C2 Hash Recall (Bass Re-Touch)
D1 Stoned (Manali Cream Mix)
D2 Sexy Selector
Po raz pierwszy w cyklu „Pod Igłą” dane jest mi pisać o legendarnym już zespole, który miał ogromny wpływ na kształtowanie się mojego gustu muzycznego w latach 90. W szczególności za sprawą ich genialnego „DJ Kicks”, kiedy jeszcze seria ta przełamywała schematy i zacierała granice między gatunkami. Obecnie jest, niestety, kolekcją „zboileroomizowanych” pocztówek dźwiękowych. Skoro już o gatunkach była mowa – zazwyczaj szufladkowani byli jako Dub-Techno, albo Triphop Dub. Na tę drugą metkę nabrała się nawet wytwórnia 4th and Broadway (mniejsza siostra Island) i oczekiwała od zespołu, że będą kolejnym Trickym, którego już mieli w swej stajni. Chłopakom nie było na rękę bycie underdogiem i ich drogi się rozeszły. Poza tym, muzycznie mieli do zaoferowania o wiele więcej, niż wspomniany książe z Bristolu. Zanim przeszli do 4th and Broadway – Glyn ‚Bigga’ Bush, Richard ‚DJ Dick’ Wittingham i Patrick ‚Farda P’ Plummer nagrywali jako Original Rockers. Niestety, prawny spór o nazwę kazał im się przekształcić w Rockers Hi-Fi. Zespół rozwiązał się w 2000 roku, a panowie nie widzieli się od tego czasu. Za sprawą córki Glyna (re:ni) i Francesco Del Gardy, którzy grali kawałki Rockersów w swoich setach – Seven Hills postawnowiło wydać remastery utworów znajdujących się na dwóch pierwszych albumach Rockers Hi-Fi. Pochwalić należy jakość tłoczenia i restoracji, ale także i selekcję tracków. Wytwórnia nie poszła na łatwiznę i nie zamieściła oczywistych bangerów w stylu „Push Push”. Jednak, jak dla mnie, za mało w tej propozycji numerów, w których Farda P pokazuje swoje toasterskie możliwości. Tak, czy inaczej – jeden z wydawniczych highlightów roku.
P.S. Podziękowania dla Pani redaktor Ani Pietrzak, która grała kawałki z tej płyty podczas swojego seta na Record Store Day. Kto nie był niech żałuje.
Profil na BandCamp »Profil na Facebooku »
Ryan James Ford – KAKI 12″EP, Djax-Up-Bitch, Clone, C#DUB046X
A1 D614g (Rough Version)
A2 Flex-Out (Expansive Mix)
A3 Jumping Pound Creek
B1 Kaki (Deep 2 Dub)
B2 2CB_Ind
Tym razem celowo wstrzymam się od porównań do innych artystów i inspiracji Ryana. Uważam, że wypracował on swój własny muzyczny idiolekt, czerpiąc z najntisowych wersji gatunków takich jak: IDM, Techno, Ambient i Acid. Zarówno nazwy utworów, jak i treść odnośników wizualnych na Faceboooku maestro Forda to przysłowiowe „oczka” puszczane do fanów i (zapewne) jego idoli. Amsterdamska wytwórnia-sklep, jak zwykle, nie zawodzi – dostajemy solidnie wytłoczony (pomarańczowy) i pięknie grający winyl. Materiał na płycie to alternatywne wersje utworów, które mają się znaleźć na premierowym albumie długograjacym artysty – „Exshaw”, którego premiera przewidziana jest na Wrzesień 2021. Ryan oscyluje między onirycznym i sennym IDM-em a ostro tłukącym, nasączonym dźwiękami z TB-303 Techno. W obydwu odsłonach nie zawodzi. Zdecydowani faworyci to: A1, B1 i B2. Nakład limitowany.
Profil na BandCamp »
Profil na Facebooku »
kup płytę »
