Nowa wizja.
Od początku swej działalności w 1991 roku berliński Tresor był zdecydowanie kojarzony z mocnym i twardym techno. W przepastnej dyskografii wytwórni zdarzały się jednak dosyć często wyjątki od tej reguły. Były to chociażby płyty z trance’m TV Victora, surowy house Santonio i Bam Bama, electro niezapomnianej Drexcyi, hiphopowy IDM w wykonaniu The Fear Ratio, czy nawet field recordings Piersa Headleya. Tendencja do urozmaicania oferty nasiliła się w kwaterze niemieckiej firmy szczególnie w ostatnich latach. Przykładem tego dwie ostatnie kompilacje tłoczni – „Dreamy Harbour” i „Tresor 30”. Tym samym tropem idzie ta najnowsza z katalogowym numerem 350.
Krążek otwiera nowoczesna wersja dubstepu w wykonaniu mozambijsko-włoskiego duetu Nandele & A-Tweet w utworze „Deserto”. Połamane rytmy są również podstawą utworów Nadii Struiwigh z Rotterdamu i E-Saggili z Toronto, z tym że obie producentki wykorzystują je stworzenia w „Lovesong” i „Print” nieoczywistego techno o potężnym uderzeniu. Nie inaczej rzecz się ma z „Heatstress” NVST ze Szwajcarii, bo jest to finezyjna kombinacja techno i IDM-u. Oniryczną elektronikę, typową dla tego drugiego gatunku, wykorzystuje w „Totes” również Ryan James Ford, uzupełniając ją jednak o typową dla techno klubową rytmikę.
Za sprawą „Cinema” autorstwa Viikatory po raz pierwszy na kompilacji rozbrzmiewa electro – o szybkim pulsie i acidowym tchnieniu. „Hypersonic” Jeana Redondo z Marsylii to chyba najdziwniejszy utwór w zestawie: zawrotny footwork podszyty wokalami rodem z… hyperpopu. Potem powraca dubstep – w „Cellar One” autorstwa brytyjskiego producenta, ukrywającego się pod pseudonimem Significant Other, znanego ze współpracy z cenioną wytwórnią Youth. Bardziej strawną wersję footworku serwuje z kolei Wilis Anne w „Spati System”.
„Kandhan Karunai” to efekt egzotycznej kooperacji DJ Sotofetta z Norwegii i Kavadiego ze Sri Lanki. To pewnie dlatego ocierający się o gabber utwór bucha dziką energią niesioną przez afrykańskie śpiewy i perkusjonalia. Wraz z „No Longer Human” Ireen Amnes przenosimy się do początku lat 90., bo to wymodelowany na rave’ową modłę porywający miks techno i trance’u. Pochodząca z Glasgow producentka Solid Blake stawia w „Hexaghost” na mechaniczne electro podszyte efektami w stylu sci-fi. Całość wieńczy „Cirrus Virgo” – świetnie zrealizowane przestrzenne techno o zdubowanym tonie w wykonaniu Nit. z Budapesztu.
Trzynaście nagrań z „Yet” ewidentnie pokazuje, że szefowie Tresora są otwarci na obecne trendy na klubowej scenie. Autorami muzyki są wyłącznie młodzi producenci, w większości to kobiety, do tego nie tylko z Europy Zachodniej, ale też z krajów spoza tego obszaru. Nieco inaczej jest z muzyką. Choć okazjonalnie trafiamy tu na dubstep (czy też bass music) i słychać momentami na albumie bardziej egzotyczne dźwięki, to nadal lwią część kompilacji wypełnia techno i electro. Młodzi twórcy prezentują co prawda bardziej eksperymentalne podejście do tych gatunków, ale żaden dawny fan Tresora nie rozczaruje się zawartością „Yet”.
Tresor 2023
Panie Pawle, ja żartowałem, że ten portal to gówno. Aż tak nie:)
Przerzucam się na inne minimalowe portale, i jest podobnie. Więc niech zagra Justin.
Proszę pisać. Czasami coś się trafi.
Jak dożyjemy, to dam listę najlepszych płyt 2023.
Na razie mam dwie, są dobre, lecz kiedyś na majówkę było ich więcej.
Pozdrawiam.