Wpisz i kliknij enter

Octave One – Never On Sunday (Deluxe Album)

Kulminacja komercyjnych apetytów amerykańskich producentów.

Bracia Burden byli na pierwszym froncie detroitowego techno właściwie od dnia zero. Ich przebojowy singiel „I Believe” ukazał się w 1989 roku nakładem prowadzonej przez Derricka Maya wytwórni Transmat. Tak naprawdę Lenny i Lawrence potrafili jednak od początku zgrabnie balansować między house’m a techno, łącząc ekspresyjne wokale zaproszonych wokalistów z twardym bitem, głębokim basem i przestrzenną elektroniką. Słychać to choćby na najlepszym ich albumie – debiutanckim „The Living Key (To Images From Above)” z 1997 roku.

Trzy lata później Burdenowie nagrali swój pierwszy wielki przebój – „Blackwater”. To nadało ich karierze nowy tor. Niby nagrywali dla Tresora, ale tak naprawdę ich muzyka nabrała zdecydowanie bardziej komercyjnego charakteru. Z albumu na album bliżej im było zdecydowanie do house’u, a jeszcze bardziej wyraźne było to na singlach, takich jak „Somedays”, „New Life” czy „Jazzo”. Nie inaczej rzecz się miała z muzyką tworzoną przez inne projekty braci – Random Noise Generator i Never On Sunday.

Ten ostatni pojawił się już w 1991 roku, ale potem wszedł w fazę hibernacji. Burdenowie powrócili do niego w 2021 roku, serwując remiksy utworu „The Bearer”. Kilka miesięcy później Amerykanie machnęli kolejną dwunastocalówkę pod tym szyldem – „Contemplate”. Zawierała ona już nieco inną muzykę. Lenny i Lawrence nie zaspokoili tymi wydawnictwami głodu tego rodzaju brzmień, dlatego teraz już jako Octave One serwują rozszerzoną wersję tego krążka pod tytułem… „Never On Sunday”.

Tym razem właściwie nie ma tu klubowych killerów. W formule mocnego house’u utrzymane jest tu tylko jedno nagranie – „Tiers”. „The Bearer” to niby techno, ale o wręcz popowym sznycie, bo głównym jego elementem jest wokaliza Kariny Mii. Głos tej piosenkarki wydaje się być obcym ciałem w muzyce Octave One. Burdenowie tworzą od zawsze ciepłe i organiczne brzmienia, tymczasem Mia ma wokal o typowo skandynawskiej barwie. Słyszymy go również w „Contemplate” i „Price We Pay”, dwóch nagraniach, które lokują Burdenów w formule… electro-popu.

Nie jest to jednak wypadek przy pracy. Amerykańscy producenci postanowili nam bowiem zaserwować tym razem inną muzykę: zimną, ilustracyjną, przestrzenną. Stąd trafiamy w tym zestawie na ciężkie downtempo o soundtrackowym tonie („A Moment Of Truth” i „Mona”) oraz kinowy ambient, wypełniony kosmiczną elektroniką i odgłosami otoczenia („Metal Forest” i „Enterstella”). Kulminacją tych wątków jest finał kolekcji, w którym rzobrzmiewają instrumentalne wersje wcześniejszych utworów. Chyba nikt by nie pomyślał, że Burdenowie mogą tworzyć taką muzykę.

Pierwszy zestaw uzupełnia kolekcja remiksów. Tutaj już nie ma przeproś – i klubową energię wyciskają z „Price We Pay” i „The Bearer” takie tuzy, jak Orbital i Skream. Jakby tego było mało, Burdenowie powracają pod szyldem Never On Sunday, by zaserwować te same nagrania (plus „Contemplate”) w kolejnych dekonstrukcjach – tym razem Kevina Reynoldsa i P14. W większości to materiał znany z wcześniejszych winyli – teraz zebrany w jedną całość w cyfrowej formie.

„Never On Sunday (Deluxe Album)” wywołuje mieszane uczucia. Już sama plątanina aliasów może być irytująca. Dlaczego Never On Sunday raz pojawia się tu jako tytuł płyty, a drugi – jako nazwa projektu. Nie inaczej jest z muzyką. Na pewno te electro-popowe piosenki z Kariną Mią nie są czymś, czego oczekiwalibyśmy od Burdenów. No dobrze – jeśli firmowałby je ktoś inny, może nawet posłuchalibyśmy ich z przyjemnością. Ale dlaczego akurat Octave One?

W jakimś sensie „Contemplate” czy „The Bearer” są jednak żelazną konsekwencją ewolucji muzyki projektu. To jakby kumulacja komercyjnych apetytów ich twórców. Czy utwory te sprawią, że Burdenowie trafią na popowy rynek? Trudno powiedzieć: na pewno mają przebojowy potencjał, więc kto wie? Z drugiej strony Octave One zapowiada w ramach promocji „Never On Sunday” występy w… Tresorze. Być może tam klubowicze usłyszą inne wersje tych nagrań. Tak czy siak trzeba braciom Burdenom pogratulować pomysłowości.

430 West 2023

www.octaveone.com

www.facebook.com/octaveone

www.430west.com







Jest nas ponad 15 000 na Facebooku:


Subscribe
Powiadom o
guest
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

Polecamy

Nowa Tradycja 2018 – relacja

Nowa Tradycja dnia trzeciego – odwiedziliśmy jeden z dni festiwalu, gdzie gwiazdą był zespół 3MA: Ballaké Sissoko, Driss El Maloumi i Rajery.