Dwie znakomite płyty Rapoon i Vidna Obmana. Plus coś dla miłośników rocka gotyckiego – White Stains.
Vidna Obmana „Crossing The Trails”
Kolejna odsłona nieformalnej serii, w ramach której ukazują się wznowienia płyt Vidna Obmana nakładem Zoharum, to materiał, który pierwotnie opublikowany został w 1998 roku przez amerykańską wytwórnię Projekt. Album został nagrany pomiędzy 1996 i 1997 rokiem, z gościnnym udziałem m.in. Steve Roacha, Jeffa Pearce’a czy Martiny Verhoeven. Znalazło się na nim łącznie siedem kompozycji, charakterystycznych dla twórczości Dirka Serriesa z tego okresu, będących doskonałym łącznikiem pomiędzy „The River Of Appearance” a „The Surreal Sanctuary”.
„Crossing The Trails” rozpoczyna się wycieczką belgijskiego producenta do krainy kosmische musik rodem z najlepszych płyt Klausa Schulze. Potem muzyka skręca w regiony typowe dla połączenia ambientu i trance’u, jakie w drugiej połowie lat 90. penetrowali przede wszystkim Pete Namlook, ale i TV Victor. To sugestywne zestawienie księżycowej elektroniki z tribalowymi perkusjonaliami brzmi dziś zaskakująco świeżo i efektownie. W finale zestawu do głosu dochodzą echa muzyki etno, ciekawie wpisane w hipnotyczne bity. W efekcie „Crossing The Trails” jawi się jednym z najciekawszych wydawnictw w bogatej dyskografii Vidna Obmana.
Rapoon „Time Frost”
Pierwsze płyty projektu Biosphere z lat 90., na czele z monumentalną „Substratą”, odmieniły oblicze muzyki ambient. Geir Jenssen wprowadził do tego gatunku lodowatą elektronikę, zainspirowaną surowym krajobrazem norweskiego koła podbiegunowego. Nic dziwnego, że w kolejnych dekadach pojawiło się wielu twórców ambientu, którzy rozwijali tę formułę. Jednym z nich był włoski producent Alessandro Tedeschi, który nie tylko tworzył pod szyldem Netherworld, ale też założył wytwórnię płytową dedykowaną takim brzmieniom – Glacial Movements. Jednym z pierwszych jej wydawnictw był album Rapoon „Time Frost”, wydany w 2007 roku. Teraz wraca on w nowej edycji nakładem Zoharum.
Robin Storey zasłynął z łączenia ambientu i etno – a tutaj nie ma śladu tego rodzaju grania. Brytyjski producent tym razem wyobraził sobie, co by było, gdyby europejska muzyka klasyczna (tutaj reprezentowana przez kompozycję Johanna Straussa) została zaklęta w wiecznej zmarzlinie nadchodzącej nowej epoki lodowcowej. Efekt okazał się wyjątkowo oryginalny: przetworzone partie orkiestrowych instrumentów smyczkowych nurzają się w lodowatej elektronice, tworząc świetliste utwory tchnące wiecznym szronem. Niewykluczone, że to właśnie tą płytą zainspirował się potem Leyland Kirby, tworząc nawiedzoną wersję muzyki z dawnych sal balowych, publikowaną pod szyldem The Caretaker. „Time Frost” to dzieło wyjątkowe – w twórczości Rapoon, ale i w historii ambientu.
White Stains „Dreams Shall Flesh (Redux)”
Druga odsłona w serii reedycji publikacji szwedzkiej grupy White Stains w Zoharum to również drugi studyjny album w jej dyskografii. Jak wskazuje dopisek „redux” w tytule, niniejsza edycja została wzbogacona o bonusowe nagrania, znalezione w prywatnym archiwum Carla Abrahamssona, które nigdy wcześniej nie były opublikowane. Lider formacji powołał White Stains do życia zafascynowany dokonaniami Psychic TV – a tutaj do głosu dochodzą już inne wpływy muzyczne: przede wszystkim brytyjski gotycki rock spod znaku The Mission, Flesh For Lulu czy Gene Loves Jezebel.
Jednak w odróżnieniu od kompilacji zawierającej muzykę z winylowych EP-k zespołu, na „Dreams Shall Flesh” coraz bardziej wyczuwalny jest nowy kierunek, który w pełni rozwinięty zostanie na jego następnych albumach formacji. W tych piosenkach o charakterystycznej dla muzyki rockowej strukturze zwrotka–refren-zwrotka coraz więcej miejsca znalazło się dla nieco bardziej psychodelicznej aury rodem z garażowego rocka z końca lat 60., przekładającej się na szorstkie, ale przestrzenne brzmienie, jakie zespół osiągnął wtedy w swych nagraniach. Szczególnie wyczuwalne jest to w dwóch dodatkowych utworach, które dopełniają nową wersję albumu.
