Plemienne tchnienie.
Pod pseudonim Hyenah kryje się kolejny producent, który chcąc zachować anonimowość, występuje w masce. Możemy go zatem poznać wyłącznie poprzez muzykę. A tę zaczął publikować w połowie obecnej dekady, nagrywając dla takich wytwórni, jak Freerange, Rise Music czy Watergate. Wydawnictwa te objawiły go jako producenta rewitalizującego zapomniane już dosyć brzmienia nowojorskiego tribal house’u. Dziś rzadko kto tworzy i gra taką muzykę – dlatego od razu zwrócono na niego uwagę. To sprawiło, że zaczął występować w znanych klubach, jak choćby berliński Watergate. Nic więc dziwnego, że związana z nim wytwórnia serwuje teraz jego pierwszy didżejki miks.
Na trwającą prawie półtorej godziny całość składa się osiemnaście nagrań mniej lub bardziej znanych producentów. Hyenah rozpoczyna powoli i niespiesznie buduje narrację swojego setu, rozpędzając go dopiero po kilku minutach za pomocą tribal house’owych killerów. Mamy tu plemienne bębny, chóralne zaśpiewy, przestrzenne brzmienia – wszystko to, co stanowi o oryginalności gatunku. Z czasem didżej sięga po mocniejsze rytmy, koncentrując się na energetycznym tech-house’ie, typowym dla Watergate. Mimo to miks nie traci egzotycznego charakteru, uwodząc afrykańskimi i bliskowschodnimi melodiami.
Hyanah sięga głównie po nagrania mało u nas znanych twórców. Jedynie od czasu do czasu pojawia się tu jakieś bardziej znane nazwisko: Adana Twins, Niko Schwind, Kerri Chandler czy Super Flu. Efektem jest wolno płynący, ale hipnotyczny set, który jednak nie każdemu klubowiczowi przypadnie do gustu. Dla przyzwyczajonych do szybkich zmian muzyki, miks zamaskowanego didżeja może wydać się nazbyt monotonny. Jeśli ktoś jednak podda się jego rytmowi, może odnaleźć w nim coś, czego nie ma w cięższym i mocniejszym graniu.
Watergate 2018
