Posłuchaj miasta.
Początek roku 2021 w muzyce wygląda wręcz znakomicie. Wydawanie płyt zaczyna przyspieszać, ale do tego był czas przywyknąć. Zaskakuje jednak jakość albumów, z których większość jest bardzo dobra. Przynajmniej większość z tego, co słucham. Należałoby wykluczyć sen z dobowej listy zadań, żeby wszystko przesłuchać i opisać. Jeszcze nie ostygłem po nowej płycie Madliba kiedy z równowagi wytrącił mnie Emeka Ogboh. Ten nigeryjski muzyk zabiera nas do Lagos.
„Beyond The Yellow Haze” jest jego debiutem. Jego ambicją jest łączenie muzyki elektronicznej z nagraniami terenowymi. Od pewnego czasu zamieszkuje w Berlinie, ale ma pokaźną bazę dźwięków nagranych w największym mieście Nigerii. Zresztą słychać tu miasto doskonale. Tętniące życiem, rozmowami przechodniów czy wyrywającymi z zamyślenia dźwiękami klaksonów. Łączność na linii Lagos – Berlin zapewnia transowa elektronika i mroczne rytmy. Współgranie obu miast słychać najlepiej w „Everydaywehustlin”.
Cały materiał jest wykonany bardzo starannie. Cenię spójność płyty, która zapętlona po kilku odsłuchach sprawia wrażenie wyjątkowej. Jako wyjście z klubu do innego świata posłużyć może „Lekki Aiah Freeway” zaserwowany na początku płyty. Utwór odwołuje się do masakry protestujących aktywistów żądających zlikwidowania specjalnej jednostki policji, która oskarżana jest o okrutne czyny. Do masakry doszło w październiku 2020 roku przy Lekki Toll Gate w Lagos.
„Danfo Mellow” jest już zupełnie inną krainą. Subtelną, lekką, perkusyjną, ale wrośniętą ściśle w tkankę miejską. Najcenniejszym skarbem okazuje się „Palm Groove”, który otwiera odgłos deszczu i odległego komunikatu, który hipnotycznie będzie towarzyszył nam przez całe dziesięć minut. Rozmazane syntezatory, ruch miejski, czyli nic innego jak kolejny obrót Ziemi. Powściągliwość muzyka jest godna podziwu, a w intensywności brzmienia nie ustępuję angielskim kolegom. Swoją powolnością elektroniczną Emeka Ogboh uchwycił szybko ulatniającą się rzeczywistość unieśmiertelniając ją w muzycznym zbiorze.
