Pod igłą #16: Interplanetary Criminal, Kino Moderno, Colored Music, Hysteric

Sprawdzamy dwunastki z UK, Japonii i Australii.

Interplanetary Criminal – In My Arms 12″ EP, Time Is Now, TIN017

A1 In My Arms
A2 Momofuku
B1 Opulence
B2 Let Loose
B3 In My Arms (Coco Bryce Remix)

Młodziutki producent z Manchesteru ponownie atakuje na łamach wytwórni-córki Shall Not Fade, która znana jest z oblicza nastawionego na wszelkie karkołomne mutacje połamanej muzyki basowej – UK Garage, 2Step, czy też nawet (miejscami) Drum’n’Bass . Od pierwszych taktów otwierającego „In My Arms” słychać, że międzyplanetarny łotr jest mocno oblatany w temacie garażowych pościelówek z wokalnymi samplami i junglistycznymi sztuczkami. Najlepszy, jak dla mnie, utwór na płytce – „Momofuku” śmieszy, tumani, przestrasza basowymi przyczajkami i wstawkami z kreskówek. Po przewróceniu płyty na drugą stronę, aż chce się krzyczeć: Come on my selector! To właśnie „Opulence” na zmianę z „Let Loose” przypominają nam beztroskie czasy połamanych rave’ów. Tym, którym spodoba się twórczość Inteplanetary Criminal – polecam sprawdzić kolegę z wytwórni o pseudonimie Holloway. Junglist massive!

Kino Moderno – Rift/Sync You 12 EP, RH Store Japan, RH-STOREJPN08

A1 Rift (remix)
A2 Sync You (remix)
B1 Rift
B2 Into the Future (Future remix)

Odrestaurowany, japoński klasyk z płyty wydanej w 1990 roku. Magiczny, house’owy oldschool. Syntezatory, których w ten sposób niewielu już w muzyce używa i bardzo świeże podejście do muzyki. To niebywałe, że płyta ma, już ponad, 3 dekady. „Rift” z A1 to rasowy House z rozmytymi, syntezatorowymi stabami i dialogową nawijką, oryginał to z kolei mroczniejsza, bardziej motoryczna wersja z dzwoniącym telefonem w tle. Dla miłośników Soichi Terady, ale i nie tylko. Z ciekawostek dodam, że całkiem spore archiwum duetu z Tokyo dostępne jest na Bandcampie – różnorakie style muzyczne przefiltrowane przez japoński kod kulturowy i ichniejszą, autochtoniczną wrażliwość brzmią jak odrealnione wersje gatunków, które dobrze znamy. Swoją drogą – zachwyciła mnie autorska wersja/[re]interpretacja Bleepu (w odsłuchu poniżej). Ogromne brawa za jakość tłoczenia. Informacja od wydawcy mówi, że utwory z płyty były wykorzystane w grze komputerowej „Video Drug 2”. Dalszy komentarz jest zbędny.

Colored Music – Heart Beat 12 EP, RH Store Japan, RH-STOREJPN07

A1 Heart Beat (club edit)
B1 Heart Beat (alternate version)
B2 Colored Music (club edit)

Kolejny w zestawieniu wypust japońskiej filii kultowego sklepu z winylami. Tym razem, hauntologiczny powrót wyselekcjonowanych tracków wziętych z debiutu grupy datowanego na rok 1981 zasponsorowały klubowe edity. „Heart Beat” z A1 (45RPM) to niepokojący, nieco nawiedzony House, który zapewne znajduje się w arsenale wielu didżejów jako tajna, imprezowa broń. Wersja alternatywna przepełniona jest kosmiczno-metalicznymi, wręcz noise’owymi wstawkami. Dwunastkę zamyka utwór w estetyce cukierkowego Soulful Disco. Płytę należy trzymać w szklanej ramce, w razie jak na imprezie zrobi się zbyt dziwnie – zbić szybkę.

Hysteric – Pleasure of Edits 08: Kitchen Appliances 12 EP, Pleasure of Love, POLR008

A1 Chrome Plated Broiler
A2 Electric Juicer
B1 Automatic Can Opener
B2 Portable Dishwasher

Mistrz eklektycznych reinterpretacji z Melbourne, tym razem na gościnnych występach w hollywoodzkiej wytwórni specjalizującej się w wydawaniu disco editów z całego świata. Hysteric tłucze się po kuchni, eksploatując do granic możliwości sprzęt AGD. Zawsze z humorem, dystansem i niewymuszonym luzem. Na szczególną uwagę zasługują: „Chrome Plated Broiler” i „Automatic Can Opener”. Pierwszy to mieszanka „chromowanego” Italo po-głosami ludzkimi, a drugi, z kolei, to z lekka balearyzujące Disco z chwytliwym motywem syntezatorowym, który znać powinno każde dziecko. Ostatni kawałek to melodyjka z telezakupów, gdzie Gloria Estefan i Delroy Edwards ujawniają tajniki dobrodziejstwa posiadania w domu zmywarki do naczyń.