3 pytania - Dalekie - Nowamuzyka.pl

Rozpoczynamy nowy cykl mikrowywiadów sygnowany przez trójmiejski klub Ziemia.

W kwietniu tego roku światło dzienne ujrzało unikatowe wydawnictwo winylowe, prezentujące nagrania aktualnie działających reprezentantów trójmiejskiej sceny elektronicznej. Wosk wypuścił z okazji swoich trzecich urodzin wrzeszczański klub Ziemia wespół z młodym labelem Coastline Northern Cuts, a my zainspirowani tą kompilacją postanowiliśmy bliżej przyjrzeć się każdemu z producentów tej składanki. Zrobimy to poprzez znany cykl” 3 pytań”.

Warto śledzić ów serial, bo w ostatnim odcinku pojawi się konkurs, w którym do wygrania będzie winyl V.A. – CNC x Ziemia. A więc zaczynamy!

Dalekie to projekt muzyczny Marcina Szulca, którego produkcje trudno przyporządkować do konkretnych gatunków. Wspólnym mianownikiem jest jednak szeroko pojęta muzyka basowa, gdzieś spomiędzy brzmień klubowych i abstrakcyjnych. Jego ostatnia EP “Fragments of Fiction” dała początek niezależnemu trójmiejskiemu wydawnictwu Coastline Northern Cuts. Po kilkunastu miesiącach pracy poświęconej rozwojowi labelu, współtworzonego wraz z Tomkiem Hoaxem, Dalekie przygotowuje nowy materiał przewidziany na 2022 rok.

Marcin odpowiadał również za nagrania i produkcję albumu wh0wh0, czyli solowego debiutu perkusisty Jacka Prościńskiego. Na soundtracku do gry „Vampire: The Masquerade – Shadows of New York” znalazł się utwór „State of the Anarchs” stworzony wspólnie z Resiną. Dziesiąta płyta w katalogu CNC, czyli Gaijin Blues III, swoje ostateczne brzmienie również zyskała dzięki Marcinowi, który zrobił jej finalny miks.

Czego ostatnio słuchasz?
Na ripicie od pewnego czasu jest świetny, paranoiczny soundtrack do miniserii HBO “The White Lotus”, którego autorem jest Cristobal Tapia De Veer. Przyglądam się też rzeczom, które orbitują na około d’n’b, a które bardzo ciężko jednoznacznie zaszufladkować w ramach gatunku – m.in. Former, gyrofield, Ivy Lab, Posij. Oprócz tego NYCL KAI oraz ostatni album Halsey “If I Can’t Have Love, I Want Power”. Często wracam również do najnowszej płyty Gaijin Blues III – szczególnie do otwierającego numeru z Kiki Hitomi “Ai Wo Kudasai”. Z najświeższych wydań Resina “Speechless”.

Nad czym obecnie pracujesz?
Ostatnie dwa lata w dużej mierze pochłonęła praca przy wydawnictwach labelu (głównie album wh0wh0) oraz budowaniu studia – do tego stopnia, że dopiero niedawno udało mi się wrócić do roboty nad własnym materiałem. Zdaję sobie sprawę, że trochę zamilkłem w ostatnim czasie, więc 2022 rok to już naprawdę najwyższy czas, by coś z siebie wyrzucić. Pracuję dwutorowo – powstają nowe numery, jak i przymierzam się do publikacji rzeczy, które od dawna dojrzewały w moich setach. Niestety, mocno mi doskwiera brak możliwości testowania nowych pomysłów w warunkach na żywo – z mocnym nagłośnieniem i ludźmi, których reakcję można obserwować. Aktualnie też pracuję nad miksami kolejnych wydawnictw Coastline Northern Cuts, przewidzianych na przyszły rok.

Jaki cudzy występ (set/ koncert) zrobił ostatnio lub teraz to bardziej w ogóle na Tobie największe wrażenie?
Ostatnio coraz częściej łapię się na tym, że niewiele rzeczy jest w stanie mnie mocno poruszyć. Chyba potrzebuję wyjątkowo mocnych wrażeń. Dlatego sądzę, że mam wyjątkowe szczęście mogąc pracować z artystami, których występy widuję wielokrotnie, a które niezmiennie tych mocnych wrażeń dostarczają. Mowa tutaj o Resinie i wh0wh0.

Natomiast konkretne przykłady, które myślę, że wywołały we mnie trwałe zmiany, to:
– Aphex Twin – Sacrum Profanum, 2009r. – przegięcie pod każdym względem,
– King Midas Sound – Gdańsk, klub B90, 2014r. – za równie ekstremalne doznanie, ale będące zupełnym przeciwieństwem poprzedniego.