Od post-punka do techno.
Jednym z australijskich muzyków, którzy wyruszyli na podbicie europejskiego undergroundu na początku lat 80. był pochodzący z Melbourne basista Johnny Klimek. O ile jednak Nick Cave czy Brendan Perry wybrali Londyn, on udał się do Berlina Zachodniego. Nie było to złe posunięcie: już w połowie dekady muzyk odniósł spory sukces rozkręcając (z bratem i siostrą) działalność grupy The Other Ones. Specjalizowała się ona w melodyjnym synth-popie, krocząc śladami New Order i Depeche Mode.
W tym samym czasie do Berlina Zachodniego dotarł Paul Browse. Od 1983 roku grał on na saksofonie w działającej w Sheffield grupie Adiego Newtona – Clock DVA. O ile w początkach dekady oscylowała ona wokół industrialnej wersji funku, tak pod jej koniec zwróciła się w stronę mrocznego EBM i nagrała jedno z arcydzieł gatunku – album „Buried Dreams”. Browse nie dogadywał się jednak z Newtonem i ostatecznie opuścił grupę, by wyemigrować do Berlina Zachodniego.
Chcąc nie chcąc zarówno Klimek, jak i Browse znaleźli się po upadku muru w epicentrum nowej subkultury. Zaimportowane z Detroit techno zdobywało wówczas szturmem na nowo zjednoczone miasto, a symbolem tych zmian szybko stał się klub i wytwórnia o wdzięcznej nazwie Tresor. Ponieważ zarówno Australijczyk, jak i Brytyjczyk byli zafascynowani nową elektroniką, kiedy się spotkali, od razu przystąpili do współpracy. Tak narodził się duet System 01, który w latach 1990 – 1994 nagrał dwa albumy i cztery EP-ki. Dziś muzyka ta wraca za sprawą kompilacji wytwórni Mannequin.
Początkowo w twórczości projektu słychać było wyraźne echa dokonań Clock DVA z okresu „Buried Dreams”. To nagrania utrzymane w stylu electro, a pochodzące z debiutanckiego albumu duetu – „From Psychodelics To Cybernetics”. Połamane bity i filmowe sample uzupełnia w nich głos Timothy’ego Leary’ego. Samozwańczy „prorok” epoki flower-power przeniósł w tamtym czasie swe zainteresowania z LSD na virtual-reality – stąd jego monologi idealnie pasowały do futurystycznej jak na tamten okres muzyki System 01.
Drugi album duetu był zdecydowanie mocniej osadzony w formule europejskiego techno. To przede wszystkim utwór „Drugs Work”, który nadał tytuł płycie – a zdobył sobie w tamtym czasie wielką popularność dzięki zamieszczeniu go na legendarnej kompilacji Tresora – „Der Klang Der Familie”. Jest on bez wątpienia najlepszym dokonaniem System 01. Niemal równie oryginalnie wypadają inne utwory duetu z jego późniejszego okresu działalności: breakbeatowy „Paralysed Force”, acidowy „Deadly & Addictive” czy ambientowy „You’re Like Me”.
Mannequin wpadł na pomysł wydania kompilacji nagrań System 01 w idealnym momencie. Na klubowej scenie nadal dominuje moda na rave’ową wersję techno i house’u. Klimek i Browse zrobili sporo takich nagrań – to hałaśliwe i rozedrgane utwory w rodzaju „Mind Sensations” (tutaj w remiksie Voova), „Victim” i „Take My Soul”. Brzmią one oczywiście trochę archaicznie, ale doskonale wpasowują się w obecne trendy. Nigdy nie zestarzeje się też wspomniane „Drugs Work” – i choćby dla tego jednego nagrania trzeba poznać tę kolekcję.
Mannequin 2022
