Niespełnione obietnice.
Nowojorski duet Saint Abdullah dosyć mocno zaznaczył swoją obecność na eksperymentalnej scenie minionej dekady. Tworzący go bracia Mohammad i Mehdi Mehrabani-Yeganeh pochodzą z Iranu, ale wychowali się i dorastali w Ameryce. Nic więc dziwnego, że wręcz z obsesyjną żarliwością penetrują w swej twórczości temat zgrzytów na zetknięciu kultury Zachodu i Bliskiego Wschodu. Szczególnie interesują ich relacje chrześcijaństwa z szyickim islamem. I choć na ich płytach jest dużo gniewu i hałasu, mają szczerą intencję odnalezienia wspólnego języka dla dwóch odmiennych kultur i religii.
Mając na swym koncie aż siedem autorskich albumów, wydanych dla takich wytwórni, jak Important czy Psychic Liberation, irańscy producenci postanowili stworzyć wspólny materiał z artystą reprezentującym kulturę Zachodu. Ich wybór padł na Iana McDonnella znanego pod pseudonimem Eomac. Była to przemyślana decyzja. Eomac dał się bowiem poznać z nagrań, w których wyraźnie słychać echa jego fascynacji chrześcijaństwem (choćby kościelnymi chórami) – zarówno w jego solowych dokonaniach, jak i na płytach duetu Lakker, w skład którego wchodzi. W efekcie tej niecodziennej kooperacji powstał album „Patience Of A Traitor”.
Pierwsze nagranie jest mylące: gwałtowna eksplozja otwierająca „At The Opposite Pole Of Architectural Virtue” nie prowadzi w stronę noise’u, tylko halucynogennego illbientu, łączącego połamany rytm z jazzowymi samplami i arabskimi śpiewami. „In One Corner The Male Relatives” wydaje się kontynuować te wątki, skręcając w stronę breakbeatu, ozdobionego nagraniami terenowymi, ale podobną muzykę znajdujemy dalej tylko w „Such Gardens There Are”, gdzie cykający bit stanowi podstawę dla elektronicznych zawijasów, odmalowanych za pomocą syntezatorów modularnych.
Reszta płyty zaskakuje swą konwencjonalnością. „Chafing Dish”, „Patience Of A Traitor” i „Bareekullah Picnic” to niemal klasyczny IDM ze szkoły Autechre, który definiują metaliczne breaki i oniryczna elektronika. Nie ma tu żadnych typowych dla Saint Abdullah sampli – ot, to nagrania, które mogłyby się znaleźć na którejś z płyt wspomnianego Lakkera. Z kolei „Tiles Of The Facade”, „Capping Verse” i „Overdose Ferocious” to psychodeliczny ambient, skoncentrowany na modularnych wariacjach. Tym razem irańscy producenci dają o sobie znać swym ulubionym field recordingiem, doklejając tu i ówdzie fragmenty recytowanych modlitw czy poszatkowany zapis jakiejś rozmowy.
„Patience Of A Traitor” nie zaspokaja rozbudzonych pomysłem na tę ciekawą kooperację apetytów. Największe wrażenie robi pierwszy utwór – i gdyby artyści poszli tym tropem, tworząc taki rozedrgany illbient w stylu wytwórni Asphodel czy Word Sound, dostalibyśmy coś odświeżającego. Zamiast tego płytę wypełnia niemal klasyczny IDM i ambient, noszący jedynie dosyć przewidywalne ślady ingerencji irańskich producentów. Bliżej więc tej płycie do autorskich nagrań Eomaca czy dokonań Lakkera. Brakuje tu obiecanego wcześniejszymi zapowiedziami muzycznego zderzenia islamu i chrześcijaństwa. Słucha się tego przyjemnie, ale kiedy płyta się kończy, pojawia się poczucie niespełnionej obietnicy.
Other People 2022
