Prawie jednoosobowo.
Muzyka nie musi być grą zespołową. Powyższy banał jest jasny jak słońce, a przykładów tego jest bez liku. Co prawda pozostaje jednak jedna kwestia do rozstrzygnięcia. Powstaje pytanie: co jest trudniejsze? Granie w zespole, czyli wymuszona demokratyzacja (lub nie) oraz dokonywanie ustępstw w imię grupowego konsensusu? Czy też robienie wszystkiego samodzielnie, ale za to z pełną kontrolą i wytyczoną ścieżką? A co daje więcej satysfakcji? A co się bardziej publiczności spodoba? Kwestie, być może nierozstrzygalne, ale doskonałych płyt, po obu stronach nie brakuje. Jednak dziś tylko działalność jednoosobowa. Poza jednym wyjątkiem.
Zaczynamy od Edyty Jarząb. Niedawno recenzowana przez „The Wire” płyta polskiej artystki dźwiękowej jest jej interpretacją „Sonic Meditation” Pauline Oliveros. A więc zgodnie ze sztuką kluczem jest tu kobiecy głos (muzyczny i społeczny), który ma zmusić słuchaczki i słuchaczy do pełnego zanurzenia w głębokie słuchanie. Jarząb czyta fragment podręcznika do ćwiczeń podczas, gdy w tle (poza głosem, rzecz jasna) umiejętnie korzysta z elektroniki, fal radiowych czy w końcu nagrań terenowych. A w terenie słychać protesty przeciwko pozbawianiu praw kobiet w Polsce. I to bardzo rzadki przypadek kiedy rozgrzewką do protestu społecznego jest dronowa monotonia z zakłóceniami trwająca ponad pół godziny. Osobliwy przypadek.
Edyta Jarząb – Domestic Flights | Pointless Geometry 2022
Bandcamp
FB Pointless
Zespół AR.MA. składa się z dwóch muzyków: Artura Maciaka (gitary) oraz Witolda Maciaka (syntezatory). Jak sami piszą inspiracją do powstania płyty „Peryhelium” była obserwacja księżyca, a ten, wiadomo, odpowiada za regulację przypływów i odpływów. Podobnie jest z muzyką duetu, która, podobnie jak płyta wyżej, wymaga głębszego skupienia się na materii muzycznej, która jest bardzo gęsta. Są tu chwile zawiłe („Mass concentrations”), gdzie miks elektroniki i gitar jest zarówno elegancki i ekstrawagancki. Są chwile niemal idealnej równowagi między obiema strefami („Aphelium”). Ale są też momenty kiedy czuć, że artyści porozumiewają się na tyle dobrze, że mogą grać właściwie wszystko („Mare imbrium”). Natomiast jeśli o mnie chodzi, to do moich ulubionych momentów zaliczam te nocne, intymne wręcz jak „Lunacja”.
AR.MA. – Peryhelium | Ramble Records 2022
Bandcamp
FB Ramble
Miał rację Bartek Woynicz każąc zwracać baczną uwagę na VTSS (prywatnie Martyna Maja). Nasza artystka idzie jak burza i już w barwach Ninja Tune wypuszcza kolejną EP`kę zatytułowaną „Circulus Vitiosus”. Tempo robienia kariery dorównuje prędkości z jaką porusza się muzycznie. I tak cztery nowe utwory przynoszą ożywczą energię w muzyce klubowej. Jest w tym wszystkim odpowiednia mieszanka bezczelności, talentu, narkotycznych klimatów i bezkompromisowości. W kategorii wybuchowej muzyki taki „Incredibly Annoying” prezentuje się znakomicie. Z kolei w kategorii „zrób, aby było ciekawiej” „Notoriously Fast” powoduje sporo zawrotów głowy. Ta EP`ka zaostrza tylko apetyt na to co może przynieść płyta długogrająca.
VTSS – Ciculus Vitiosus | Ninja Tune 2022
Bandcamp
FB
FB Ninja Tune
Za fajnym pseudonimem Bałtyk kryje się Michał Rutkowski, który jest jednoosobowo promieniuje emocjami. Skutecznie pomaga mu w tym ciepły głos, a na nowej płycie, równie ciepła muzyka. Otóż „Grapefruit” to trzynaście przepełnionych liryzmem piosenek. Wszystkie są intymne, autorskie i dotykają chwil z życia ich autora. Solidnie i prosto skonstruowana muzyka nie stawia zbędnych barier między słuchaczem a twórcą. Wszystko zrobione jest zgodnie ze sztuką. Na plus zapisuję nieco usztywnioną perkusję („Sincerely Yours”). Centralnym instrumentem pozostaje gitara ładnie brzmiąca w „Dragon, I Love You”. Wszelkie próby kombinowania z melodiami przyjmuję z dużym zadowoleniem jak w „Past Me, Binoculars, New Me”. Solidna dawka dobrych piosenek.
Bałtyk – Grapefruit | Opus Elefantum 2022
Bandcamp
FB
FB Opus
„Protesty przeciwko pozbawianiu praw kobiet w Polsce” LOL a jakich to praw pozbywa się kobiet w Polsce?