Niepewność własnego słuchu.
Debiut podwójny.
Robert Wyatt na ujazzowionym spacerze.
Spójna całość zbudowana z kontrastowych elementów.
Nie chce nam mówić niczego wprost.
Brama do innej rzeczywistości.
Niezwykła bliskość.
Z Albanii do Detroit.
Dzieło spokoju.
Stare w służbie nowoczesności.
Najbardziej taneczny materiał niemieckiego producenta.
Pod rękę ze smutkiem i tańczmy!
Próg do przeskoczenia jest niewielki.
Piękna, ale niemodna muzyka.
Fascynującą medytacja nad istotą ludzkiej pamięci, rozpisana na minimalistyczną elektronikę, idealnie oddającą jej fragmentaryczność i przypadkowość.
Kierunek: Europa Środkowo – Wschodnia!
Czytaj więcej »
Piosenki o życiu, które toczy się w kontekście śmierci.
Czytaj więcej »
