Wśród nowości cenionej oficyny z Trójmiasta znalazły się płyty psychodelicznego projektu Expo 70 – gratka dla wielbicieli kosmische musik.
Expo 70 to projekt gitarzysty Justina Wrighta z Los Angeles. W ciagu ponad dziesięciu lat działalności zrealizował on niezliczoną ilość wydawnictw, na których z dziką pasją penetruje rozległe obszary przestrzennej psychodelii, dronowego grania i kosmische musik.
Płyta „Corridors Of Infinity” po raz pierwszy ukazała się pięć lat temu na winylu – w wersji Zoharum ukazuje się na kompakcie z dodatkowym krążkiem „Star Coloured Skies”. Brzmienie projektu zostało tu wzbogacone o organy i syntezator, przez co brzmi jeszcze bardziej przestrzennie i medytacyjnie. Słychać w tych nagraniach echa wczesnych dokonań Ash Ra Tempel – jednak bez kopiowania brzmienia niemieckiego tria. Drugi niepublikowany krążek, nagrany zaledwie na jeden miesiąc przed sesjami do głównej płyty, jest bardziej gitarowy, ale podąża tą samą kontemplacyjną ścieżką uzupełniającą „Corridors To Infinity” i tworząc tym samym spójny podwójny album.
Najnowszy album Expo 70 nosi tytuł „Frozen Living Elements” i został nagrany w poszerzonym składzie. Oprócz Justina Wrighta, zagrali na nim Jim Button na perkusji i Aaron Osborne na basie oraz dodatkowych syntezatorach, w efekcie czego grupa przerodziła się w swego rodzaju „space rock power trio”. W trakcie trzech utworów trwających 45 minut, Expo 70 potrafi zabrać nas w podróż w czasie do lat 70. poprzedniego wieku, ale wciąż brzmi nowocześnie, a nie przestarzale.
Rutger Zuydervelt znany jako Machinefabriek powraca na początku tego roku do katalogu Zoharum z zupełnie nowym albumem ”The Measures Taken”. Jest to ścieżka dźwiękowa do przedstawienia tanecznego autorstwa choreografa Alexandra Whitleya i artystów wizualnych kolektywu Marshmallow Laser Feast. Temat spektaklu – „człowiek a maszyna” – został uwypuklony przez muzykę, która łączy w sobie melodyjne fragmenty z noise’owymi efektami i precyzyjnym rytmem.
Projekt Storm Noir poznaliśmy dzięki ubiegłorocznej płycie Zoharum – „Urban Blues”. Podtytuł jego najnowszej płyty to „Cztery utwory o śniegu i lodzie”. Emil Maťko umiejętnie przeniósł te podbiegunowe krajobrazy na dźwięk. Jego premierowe kompozycje wypełniają statyczne gitarowe drony przypominające ośnieżony obraz. Rozwijają się bardzo wolno i subtelnie przechodzą jedna w drugą. W podobnym stylu utrzymany jest 20-minutowy dodatkowy utwór, który jest pełną wersją ”Niekedy Sa Vracaju” – oryginalnie wydanego na kasecie ”Tanec Rusaliek” w skróconej wersji.
