Eksperymentalne nieumiarkowanie.
Gdzieś między poradnikami o tym jak zniewalająco wyglądać w trakcie kolacji wigilijnej, liczeniem osób zaproszonych na świąteczną wyżerkę, danymi z Ministerstwa Zdrowia, śmiercią Diego Maradony, fantastyczną przeróbką reklamy świątecznej pewnego jubilera, zamkniętym przedszkolem, kupowaniem zbyt dużej liczby prezentów, a pewną imprezą w Belgii zaplątały się trzy, krótkie, ale dynamiczne płyty, które warto poznać. Choćby ze względu na ich nieumiarkowanie, a nawet występującą gdzieniegdzie irytację.
Brazylijczyk Igor Almeida dołącza do polskiego labelu Glamour. Jego twórcza odsłona nosi nazwę Superalma Project i przynosi muzykę, która będzie czytelna dla młodszej generacji słuchaczy. Zawiera w sobie wszystko, co możliwe: od post-barokowych urywków, przez skrawki z gier komputerowych, wampiryczny nastrój oraz noise, metal i glitch. Innymi słowy: placek internetowy. Internet występuje nie tylko jako kształt formy muzycznej, ale również w tytułach utworów („Google Spies On Us, And We Pay”). Zdecydowanie wolę jak „The Endeavour To Understand” zwalnia, staje się dzięki temu bardziej znośna i ubrana w czytelniejszą formę. Rozumiem dążenie do post-gatunkowości, ale popracowałbym bardziej nad formą.
Superalma Project – The Endeavour To Understand | Glamour 2020
Bandcamp
FB
FB Glamour
Julek Płoski nie przestaje mnie intrygować. Barwna postać polskiej sceny elektroniczno-eksperymentalnej ochoczo wciąga nas w swój świat, gdzie rządzi dzika swoboda i dynamiczna, aż do przesady albo odnalezienia granicy przyswajalności, zmiana tempa. Słuchacze jego najnowszej Ep`ki „Human Sapiens” mogą być przytłoczeni tym tempem, ale jak pisze artysta, wynika ono z homofobicznej rzeczywistości wlewającej się z każdego przekaźnika, co powoduje ucieczkę. Tym lepiej, że Płoski nie traci nic ze swojej introwertyczności i pomysłowości, ale dodaje nowe: skok w muzykę rockową („My Music”) czy podniosłe dźwięki („Kocham Cię Koniu”). Jego muzyka naprzemiennie mnie irytuje i fascynuje, środkowe stany emocjonalne zostały skasowane. Mam wrażenie, że jedyny klucz do jego twórczości posiada on sam. Niewykluczone, że już go zgubił, ale dzięki temu przyszłość muzyki elektronicznej w Polsce jest w dobrych rękach.
Julek Płoski – Human Sapiens | Pointless Geometry 2020
Bandcamp
FB
FB Pointless Geometry
Na szybko przeszukuję zawodną pamięć i wydaje mi się, że nie miałem dotychczas przyjemności słuchania twórczości Maksymiliana Wiśmiewskiego, czyli Tutti Harp. Doczytałem, że pochodzi z Gorzowa Wielkopolskiego. Zajmują go, z tego co słyszę, wszelkiej maści improwizacje. Jest nieprzewidywalny w tym co robi i nie daje się improwizacyjnej sile zapędzić w kozi róg, a to już zdradza dojrzałość. Ani przez moment trwania „Unfinished patches vol.2” nie miałem wrażenia, że materiał w rękach mu się rozchodzi, ucieka na bok, czy zajmuje bezsensu czas. Z niekłamaną przyjemnością przyszło mi podziwiać biegłość twórczą w operowaniu tempem („Patch#2”), nastrojem („Patch#5”) oraz dramaturgią („Patch#4”). Niektórzy powiedzą, że to idm, a inni, że muzyka eksperymentalna. Dla mnie to zwyczajnie zachwycający album.
Tutti Harp – Unfinished patches vol.2 | Pointless Geometry 2020
Bandcamp
FB
FB Pointless Geometry
