Autorski stempel.
Martin Jenkins nie należy do tych, którzy kłaniają się pośpiechowi. Ostatnio wydaje regularnie co dwa lata, a to nie jest najbardziej imponujące tempo w branży. Poprzedni „Hollow Earth” pojawił się w 2019 więc mimo, iż końcówka roku, to nowy album właśnie się pojawił. Świadczy to o sumienności twórcy, która odnosi się również do zawartości muzycznej. Jest także wierny swojej wizji vitage`owej elektroniki, której pełno znajdziecie na „Entangled Routes”.
„New Roots”, który otwiera płytę mówi jasno, że jesteśmy w domu. Domu wypełnionym zakurzonymi syntezatorami i tanecznymi melodiami. Proszę zwrócić uwagę, że ten początek chwyta od razu. Ani na moment nie traci płynności, a motyw przewodni należy do tych idealnych. Ale nie tylko staroświeckość jest tu w cenie. Oto w „The Clearing” wpadamy wprost do cybernetycznej przestrzeni, a „Leaf Mould” to istny plac zabaw, na którym linie syntezatorów odbijają się od siebie.
Słuchając takich utworów jak „Hive Mind” czy „Growth Potential” dochodzę do wniosku, że Jenkins ochoczo chwytający się stylu retro robi to po swojemu. Trudno nie rozpoznać jego stylu. Nie ma mowy o kopiowaniu kogokolwiek. Autorski stempel nadaje muzyce wyrazistości tak potrzebnej w zalewie muzycznych propozycji. Jeszcze słowo o „Hive Mind”, który wywraca na drugą stronę motywy zaczerpnięte z disco.
„Phantom Orchid” to swoisty ukłon w stronę Vangelis. „Earthwork” z kolei zabiera nas w transową podróż do wnętrzna ziemi. Zresztą proekologiczny wydźwięk płyty jest wyraźny. I przynosi wręcz tony przyjemności. Nie traci impetu nawet w końcówce, gdzie czeka nas przystępnie rozbrykany „Buried Network” oraz „Symbiosis” będący popisem umiejętności produkcyjnych. „Entangled Routes” iskrzy energią, zaprasza do słuchania i tańczenia. Nawet jeśli są chwile sfatygowane lub pogniecione, to elegancja kompozycji jedynie na tym zyskuje.
Ghost Box | 2021
FB
FB Ghost Box
