Z nowym wydawnictwem powraca duet Merzouga i do katalogu niemieckiej oficyny dołącza Achim Zepezauer z projektem Kuhzunft.
Merzouga – „De Rerum Natura / Dance of the Elements” (Gruenrekorder | 01.02.2019)
Austriacko-niemiecki duet Merzouga – Eva Pöpplein (elektronika) i Janko Hanushevsky (elektronika i gitara basowa) – nie wydaje zbyt często nowych płyt. Poprzedni ich album „52°46’ North 13°29’ East – Music for Wax-Cylinders” ukazał się w 2013 r. Warto wspomnieć, że artyści działają pod tym szyldem od 2002 r. W oryginalny sposób łączą nagrania terenowe z brzmieniem instrumentów i elektroniką.
„De Rerum Natura / Dance of the Elements” to prawie czterdziestominutowa kompozycja będącą dźwiękową interpretacją „O naturze rzeczy” autorstwa rzymskiego filozofa i poety Lukrecjusza (ur. ok. 99 p.n.e., zm. ok. 55 p.n.e.). Epikurejska filozofia Lukrecjusza była nieznana przez wiele stuleci i została odkryta dopiero w XV w. przez sekretarza papieskiego Gianfrancesco Poggio Braccioliniego. Najprawdopodobniej w skryptorium klasztoru w Fuldzie w Niemczech. W dobie renesansu dzieło Lukrecjusza stało się kamieniem węgielnym współczesnej zachodniej filozofii i nauk przyrodniczych. Przyglądając się jego myślom z dzisiejszej perspektywy niektóre pomysły filozofa są naukowo błędne, zaś niektóre wydają się uderzająco rozsądne nawet dla współczesnego czytelnika. Dla Lukrecjusza życie jest pięknym tańcem żywiołów (chodzi tu o zderzenia atomów, powstawanie połączeń i złożonych struktur), napędzanym przypadkiem. Uważał, że zachodzi ciągła zmiana: tworzenie i niszczenie.
Merzouga stworzyli soundscape, w którym zderzają się przeróżne formy takie jak odgłosy natury / miasta, język mówiony (fragmenty poematu Lukrecjusza wypowiedziane w języku angielskim i łacińskim przez aktora Stefko Hanushevskyego, brata Janko), elektronika i dźwięki basu, gitary czy skrzypiec. „De Rerum Natura / Dance of the Elements” – podążając za ideami Lukrecjusza – brzmi jak nieskończony wszechświat o nieskończonej liczbie atomów będących w ciągłym ruchu. A my – jako ludzkie pylinki – unosimy się wewnątrz tego całego kosmosu. W końcu jesteśmy zbudowani z tej samej materii co gwiazdy, oceany i wszystkie inne rzeczy.
Kuhzunft (Achim Zepezauer) – „Slotmachine” (Gruenrekorder | 01.02.2019)
Achim Zepezauer to niestrudzony eksperymentator oraz wyznawca DIY. Od wielu lat rozsadza swoją twórczością wszelakie ramy gatunkowe, dodatkowo opakowując ją w przygotowaną przez siebie oprawę graficzną itd. Wystarczy przywołać jego wydawnictwo „Cardtalk” (2017) z okolic spoken word, którego można słuchać bez użycia odtwarzacza. Podobnego zabiegu dokonał Paweł Romańczuk jako Małe Instrumenty, ale w oparciu o płytę winylową. Zepezauer jest znany także z improwizowanych występów (splata ze sobą np. sample, taśmy) oraz z tego, że miksuje na żywo koncerty innych artystów. Jego sztuka charakteryzuje się poszukiwaniem dźwięku między tonalnymi i atonalnymi krajobrazami dźwiękowymi.
„Slotmachine” od początku jest projektem bazującym na świetnie pomyślanej stronie internetowej: www.slotmachine.kuhzunft.com, która przypomina automat do gry, gdzie zamiast układania owoców w jednej linii, układamy fragmenty różnych utworów przygotowanych przez rozmaitych muzyków. Koniecznie odwiedźcie tę stronę.
W tym toku przedsięwzięcie Zepezauera nabrało fizycznej mocy i wyszło na 10-calowym winylu. Na płycie mamy nagrania trzynastu artystów takich jak Jaap Blonk, John Chantler, Serge Corteyn, Rhodri Davies, Gailė Griciūtė, Richard Lerman, Seán Mac Erlaine, Jérôme Noetinger, Pablo Paredes, Michael Vatcher, Simon Whetham, Marta Zapparoli, Achim Zepezauer, Émilie Girard-Charest, Florian Hartlieb, Bart Maris i Carolin Pook. W wersji online „Slotmachine” cały czas się rozwija, złącza tej maszyny nie rdzewieją, wręcz przeciwnie – powiększa się zakres wygenerowanych kombinacji. Na dzień premiery albumu, czyli 1 lutego 2019 r., dostępna ilość tytułów do uzyskania na stronie internetowej projektu, wynosiła: 11.390.625.
„Slotmachine” od strony muzycznej to niczym nieskrępowany kolaż fundujący naszej wyobraźni podróż po chromatycznej krainie zgiełku, ciszy i abstrakcji.
*Na zdjęciu: Achim Zepezauer
