Ze Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia.
Początek Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia datuje się na rok 1957. To właśnie wtedy zaczęło działać w Polsce miejsce, w którym profesjonalnie i z ogromną pasją można było zająć się muzyką elektroakustyczną. Założycielem był Józef Patkowski. Pierwszą kompozycją była „Etiuda na jedno uderzenie w talerz Włodzimierza Kotońskiego z 1959 roku. I poszło. Byliśmy w światowej czołówce awangardy. Wiedzę na temat SEPR przechowuje i opracowuje Fundacja Automatophone wraz z Muzeum Sztuki w Łodzi publikując ładnie wydane i świetnie opracowane książki.
Instytut Adama Mickiewicza postanowił od 2018 roku postanowił tworzyć biblioteki sampli ze Studia. Artyści z całego świata korzystają z niej. Na liście wymienieni są Mouse on Mars, Jlin i Matmos. Ale i nasi twórcy również na tym skorzystali. Oto duet Maszyny i Motyle – Grzegorz Chudzik i Radosław Łuszczyk – postanowił również zajrzeć tam, żeby wybrać fragmenty ich interesujące i przekuć je w krótką EP`kę.
Na mini-albumie znalazło się w sumie pięć utworów, a całość trwa ledwo ponad dwadzieścia minut. To wystarczy, żeby przekonać się jak dźwięki z dawnych lat służą współczesnej elektronice. W procesie twórczym wszechobecna retromania jest obecna, ale tutaj mamy ją w skali awangardowej. Otwierający zestaw „Noister” spowity jest mrokiem, ale w końcówce zostaje przełamany fortepianem. Psychodeliczne rozchwianie wyraźnie da się odczuć w „Neuromantrze”.
„Petroglify” przypominają trochę początki obecności komputerów w naszym życiu, a „Pra Error” przenosi nas z powrotem w XXI wiek. Najbardziej zaskakujący z zestawu jest „Alert”. Trzy minuty kolażu dźwiękowego o bardzo złożonej naturze. Naćkane jest tu mnóstwo dźwięków o różnej proweniencji. Maszyny i Motyle swoim wydawnictwem dają wyraźny sygnał, że bogactwo archiwów SEPR powinno znaleźć się na celowniku dzisiejszych twórców muzyki elektronicznej. Ale przede wszystkim „SEPR” to zaczątek (tylko z uwagi na czas trwania tego pojęcia używam) muzyki wyjątkowo wciągającej oraz intrygującej.
