Bezgraniczna rozkosz kontemplacji.
Niepozorność muzyki ambientowej to jedna z moich ulubionych jej cech. Pozwala ona twórcom na ukrywanie w niej kilku warstw jednocześnie. Przy jednostajności tempa można się pokusić o wzbogacenie swoich utworów przez rwane melodie, a nawet pojedyncze dźwięki. Dorzucanie nagrań terenowych jest również ogranym pomysłem, ale jeszcze nie mamy do czynienia z efektem przesytu. Im więcej drobiazgów, tym większa ochota, aby powracać do takiej muzyki. I tak jest właśnie ze światem wykreowanym przez Tomasza Bednarczyka.
Wrocławski producent (znany również jako New Rome) należy do grona wyjątkowo zdolnych adeptów ambientu, co udowodnił w przeszłości, a udowadnia ponownie albumem „Windy Weather Always Makes Me Think Of You”. Zarówno tytuł płyty jak i okładka są wystarczająco sugestywne, co do odbioru treści dźwiękowej. Spieszę donieść, że oczywistość nie zajmuje kluczowego miejsca, a doskonałe rzemiosło muzyka pozwala mu uniknąć mielizn.
Nasze smakowanie zaczynamy od dość szorstkiego utworu „Stormy”. Akurat jestem zwolennikiem takiego zaszumienia, a ci z was, którym bliżej do czystości i płynności, powinni zapoznać się z „Playing Stairs”. Niespieszność charakteryzująca niejedną ambientową płytę, tu jest nad wyraz hipnotyzująca. Za przykład niech posłużą „What Happens When Glaciers Melt?” oraz „Out Of Tune”. Wszystkie utwory są niemal równe pod względem długości. Jeśli była to świadoma próba narzucenia sobie ograniczeń, to powiodła się.
Lubię ten album również z powodu minimalizmu, którego wyraźnym przedstawicielem jest „Theme III”. A jednak są też chwile bardziej, by tak rzec, zaznaczające swą obecność. Choćby rozmarzony „A Man With A Bagpipe” czy „Underwater Kalimba”. Uzmysłowiłem sobie, że bardzo łatwo utknąć w tym świecie. Nie jest to nic złego, tak myślę, ale taki „Somewhere in Hawaii” mógłby nie kończyć się wcale. Więc jeśli, podobnie jak niżej podpisany, szukasz sposobności do bezgranicznej rozkoszy kontemplacji, to ta płyta jest dla ciebie.
