Płyta dnia codziennego.
Przyznam otwarcie, że nie jestem największym fanem dokonań Claire Rousay, ale jej wytęp na albumie „Será que ahora podremos entendernos” jest niezapomniany. Nie to, że nie zwracałem uwagi na jej muzykę, bo zwracałem, tylko nie zajmowała ona moich myśli w stopniu znacznym. Być może miałem złe podejście, a być może po prostu czekałem na taką płytę jak „Everything perfect is already here”.
Artystka może liczyć na szerszy rozgłos, choć jej muzyka do krzykliwych nie należy. Podobnie jest z najnowszą płytą, która skrada się raczej niż nokautuje. Mamy tu dwa utwory z silnie filmowym zabarwieniem. Myślę tu o rwanych rozmowach oraz nagraniach terenowych. Od strony muzycznej naturalnie łączy się to w ambientową powłokę. Podkreślić należy, że są dość mocne odstępstwa w postaci harfy czy smyczków, które miejscami zmieniają płytę w symfonię.
Największej siły tej płyty upatruję właśnie w łączeniu rzeczy niepasujących do siebie. Rousay robi to lepiej niż dobrze. I choć płyta trwa 30 minut, to i tak wystarczająca nasyca wyobraźnię. Choć muzyka ma wyraźny charakter marzycielski, to jednak za najbardziej ujmujące uznaję dostrzeżenie codzienności. Prosta rozmów, ulotnych fragmentów melodii, odgłosy kroków czy pogwizdywanie – tym właśnie jest życie codzienne, które tak szybko nam ucieka.
Rozsądek twórczyni podpowiada, a zawartość muzyczna przedstawia dobitnie, że wywyższenie jakiejś emocji jest niemożliwe, a i życie samo w sobie podporządkowane jednej być nie może. Stąd w utworze drugim żałobny fragment, gdy wcześniej słychać śmiechy. Rutyna – według Claire Rousay – nie zabija, nie nudzi, a wręcz trzeba ją pielęgnować i cieszyć się z niej. Jakkolwiek to głupio może nie zabrzmieć. Tytuł płyty dopasowany jest znakomicie.
Tym bardziej dojmujące jest uczucie, że oto blisko nas są ludzie, którzy tego wszystkiego są pozbawieni.
Shelter Press | 2022
Bandcamp
FB Shelter Press
