Mistrzynie ceremonii.
Natknąłem się na obie w roku 2017. Obie wydały wówczas materiały, które wzbudziły mój entuzjazm. Pierwsza wzięła do ręki skrzypce i wywinęła EP`kę, która na długo zagościła w mojej pamięci. Sudan Archives, bo o niej mowa, potem zafundowała nam jeszcze jedną małą płytę zanim przeszła do wydawnictwa pełniejszego, które spełniło pokładane w niej oczekiwania. Sampa the Great też miała mocne otwarcie swoim „Birds and the BEE9”. Jej świetne wyczucie melodii i oryginalna barwa głosu sprawiły, że w bardzo wyeksploatowanym świecie szeroko pojętego hip-hopu i r`n`b zagościła oryginalność. Napędzana sukcesem wydała płytę już w Ninja Tune, ale gorszą artystycznie. I teraz obie znów spotykają się w tym samym czasie.
Okazało się, że Sudan Archives udało się jeszcze bardziej wyszlifować swój warsztat w pisaniu piosenek. Mnóstwo znakomitych przykładów jej talentu znajdziecie na płycie „Natural Born Prom Queen”. Wyciska każdy utwór do granic. Najdłuższy „Chevy S10” z początku kusi powłóczystym r&b, który przy akompaniamencie gitary zmienia się nagle w parkietowe monstrum. Brittany Parks wie, że nie można na pierwszy ogień rzucić wszystkich atutów, ale wie również, że początek musi dzisiejszego słuchacza zanęcić i „Home Maker” robi to znakomicie. Jest i taneczny puls, są skrzypce, a nawet klaskanie. Wszystko się zgadza.
Zgodnie ze współczesnością ucieka od jednorodności stylistycznej poruszając się po wielu polach muzycznych, a wszystko spaja koncept płyty, która stanowić ma zamkniętą historię. Lirycznie jest tu ciekawiej niż na poprzedniej płycie, ale uwagę najbardziej kradnie warstwa muzyczna. Czuć nieskrępowaną odwagę w przełamywaniu schematów („NBPQ (Topless)”) czy powrót do podkręcanych melodii („Selfish Soul”). Przy tak nagłych zmianach stylów można się pogubić i doprawdy trudno nadążyć za mistrzynią ceremonii. Potrafi nabić kilka siniaków szybkimi rytmami w „OMG BRITT” albo używać zmysłowości (oraz automatu perkusyjnego) w „Freakalizer”. Jej wszechstronność budzi podziw, a album ma największe szanse z jej dotychczasowych wydawnictw, aby dotrzeć do szerszej publiczności. W jednym z utworów przekonuje: „Nie jestem przeciętna”. To słychać.
Sudan Archives – Natural Born Prom Queen | Stones Throw 2022
Bandcamp
FB
FB Stones Throw
Moim głównym zarzutem odnośnie płyty „The Return” było, że wszystkiego jest za dużo. Łącznie z czasem trwania. Tymczasem album „As Above, So Below” Sampy the Great przynosi sporo zaskoczeń. Otóż artystka nie tylko wprowadziła niezbędna ograniczenia, ale również pogrubiła afrykański akcent swojej muzyki, co może wiązać z jej powrotem do Zambii albo palącą koniecznością autentyczności. Album nie trwa nawet czterdziestu minut, ale jest szalenie esencjonalny. Afrykański pejzaż dźwiękowy pomaga jej zbudować producent Mag44. Podobnie jak w przypadku płyty Sudan Archives, tak i tu jednorodność stylistyczna nie jest rzeczą pożądaną, a zmiany przechodzą płynnie. Jak w utworze „Lane”, gdzie łagodność melodii zestawiona została z agresywnym wejściem Denzela Curry`ego.
Jednak należy pamiętać, że mistrzynią jest tu sama Sampa, która mocniejszym wokalnym akcentem zaznacza to w „Can I Live?”. Choć akurat mnie bardziej przekonuje w kalejdoskopowym „Bona”. Jeśli w tym utworze afrykańskiej rytmiki trzeba chwilę poszukać, to już w „Tilibobo” znaleźć można praktycznie tylko ją. Jeden oczywisty kawałek „Lo Rain” nie przekreśla planów raperki, która chce połączyć zachodnią komunikatywność piosenkową („IDGAF”) z głośnym manifestowaniem swoich korzeni, również za pomocą zambijskiego języka („Never Forget”). Przy takim przedsięwzięciu wydaje się być naturalnym, że na finał tego spektaklu pojawia się sama Angeliqué Kidjo w utworze „Let Me Be Great”. I ten utwór jak w soczewce skupia wszystkie atuty płyty, czyli afro-rapowe niewymuszone klimaty, które stanowią idealną platformę dla lirycznej sprawności Sampy.
Sampa the Great – As Above, So Below | Loma Vista Recordings 2022
Bandcamp
FB
FB Loma Vista Recordings
