AutorAnia Kozłowska (37 wszystkich)

Zamiast kopa i rozmachu, z którymi wdarli się na parkiety krążkiem „Attack Decay Sustain Release”, zgotowali inny wstrząs: gdzie jest do cholery tamten pazur? Rzut oka

Pod prowokacyjnym tytułem nie kryje się też jednak wyssany z palca fake. Wszak kiwająca się w średnim tempie płyta nie jest produkcją stricte do tańca, a

Gdyby rozpisać konkurs na najbardziej kiczowatą, ostatnio widzianą okładkę, typowałabym Hercules and Love Affair. Gdyby poszukać najbardziej gejowskiej nazwy na band, czy któraś brzmiałaby lepiej niż

Trudno oprzeć się wrażeniu, że berlińską scenę techno zdominowały ostatnio panie. Wszechstronna Anja Schneider, djka, producentka i radiowiec, zdążyła już wcześniej wywołać u mnie młodzieńcze palpitacje

Gotycką pannę dotknęła łaska. Miss Kittin już w zapowiedziach odgrażała się, że nowa produkcja ma być odpokutowaniem, wybawieniem, machnięciem łapką na pożegnanie starym duchom. Wypuszczeniem ze

Sielankowy zachód słońca, lekko psychodelicznie załamana perspektywa pleneru, nowoczesna cyfrowa czcionka – już sama okładka „Afterglow” mogłaby sugerować opis tego, czego możemy spodziewać się na płycie

Zdarza mi się nie mieć ochoty na żadną z dostępnych na wyciągnięcie ręki płyt. W dni takie jak tamten wtorek jakiś dajmy na to, dawno temu,

Nad gwiazdami żegnającymi się z legendarnymi bandami, wchodzącymi w orbitę kariery solowej dość często zbierają się ciemne chmury krytyki. Pierwszy solowy krążek Roisin Murphy – „Ruby

Nu-jazz łamane przez chill ma to do siebie, że zazwyczaj się podoba. Najczęściej kobietom – lubiącym apaszki, zieloną trawę i długie weekendy. Krążyłam wokół tej płyty